En nu ben ik het zat!

Mensen. Apeldoorners. Landgenoten. Relax toch eens een beetje. Iedereen windt zich zo enorm op over werkelijk alles en zeikt zeikt en zeikt. En daar kan ik me dan weer over opwinden.

“Het is te koud buiten. Wat is het warm binnen. Het is te slecht voor woorden. Het is te laat licht. Je maakt spelfouten. Te dure benzine. Het is kort door de bocht. Het is te cynisch. Het is te hard. Het is te rechts. Het is te links. Het is te zuinig. Het wc-papier is op. Er zijn geen zoetjes. Er is geen niveau meer. De winkels zijn maar 6 dagen open. De winkels zijn niet leuk in de binnenstad. Koopzondagen zijn onzin. Het is te vroeg donker. Ik ben te dik. Het is geen echte winter. We zijn geen stad. Wij zijn te ongezond. Zondag is een rustdag!

En we gaan verder… Mijn man is klusser. Het is te nat. Ik moet uit een kast. Het is te vroeg donker. Ik heb toch ook rechten. Ik heb een burn-out. Ik heb een bored-out. Ik werk teveel. Ik werk te weinig. IK PIK DIT NIET! Ik heb geen geld. Ik ben geen goede moeder. Ik wil vakantie. Ik weet niet waar ik heen moet op vakantie. Is dit het nou? Mijn kind is verkouden. Mijn hond heeft diarree. Ik sport niet. Ik heb geen mooie auto. Het AGOVV stadion. Grond in Apeldoorn. Teveel asfalt, te weinig wegen. Altijd vertraging bij de NS. Altijd file op de weg. Wind tegen op de fiets. Het is te duur. Het is niet lekker. Waar moet ik heen? Waar ben ik? Wie ben ik?”

En meer van dit soort kreten vliegen mij dagelijks om de oren.

Basta. Klaar. Mijn beurt: “Stop met zeiken! Ga leven! Het is LENTE!”