Enige en algemene kennisgeving

Dinsdag, tijdens het lezen van de Stentor, viel mijn oog op de rouwadvertentie van Dhr. Mouw. Het was een advertentie van de gemeente Apeldoorn Dienst Samenleving met bovenaan de tekst; enige en algemene kennisgeving. Deze meneer was 79 jaar geworden en de crematieplechtigheid had, bij het plaatsen van de advertentie, inmiddels plaatsgevonden. Heel soms zie ik dergelijke advertenties voorbijkomen en bemerk ik dat ik daar een beetje verdrietig om kan worden.

Tegelijkertijd ben ik ook nieuwsgierig naar het verhaal achter deze personen. Wat is de reden dat hun overlijden door de gemeente bekend wordt gemaakt en dat hun uitvaart, in het ergste geval, plaatsvindt in het bijzijn van gemeenteambtenaren die de overleden persoon niet eens persoonlijk kennen.

Althans, zo stel ik me dat voor. Een aantal mensen van de afdeling dienst samenleving die op respectvolle wijze de overledene begeleiden bij zijn/haar uitvaart. Misschien nog een bloemstukje namens de gemeente? …..En wat ik mij vervolgens afvraag… wordt er dan ook nog een woordje gesproken over het leven van deze persoon of gaat de kist stilzwijgend het graf of de oven in?

Zijn deze overleden personen mensen die zelf geen kinderen of familie meer hebben? Mensen die bijvoorbeeld “alleen” in een verzorgingstehuis wonen? Zijn dit mensen die er zelf voor gekozen hebben alle contacten met de buitenwereld te verbreken om welke reden dan ook? Of zijn dit mensen die door psychische klachten, verslavingen geen sociaal netwerk meer hebben. Zijn deze mensen dan zo vereenzaamd, buiten de contacten met de eventuele hulpverlening, dat niemand meer de zorg op zich neemt voor het regelen van een uitvaart?

Zelf vind ik het een akelig idee dat ik of één van mijn dierbaren op deze manier deze wereld zou verlaten omdat dit voor mij gelijk staat aan een grote eenzaamheid en het gevoel niet de moeite waard te zijn voor de ander. En dan geldt niet hoe meer mensen aanwezig op mijn begrafenis…hoe beter. Wanneer er in ieder geval maar een aantal mensen zullen zijn die mijn aanwezigheid echt zullen missen, dan heeft het voor mij zin gehad te hebben geleefd.

Dit hoeft natuurlijk niet altijd familie te zijn maar dit kunnen ook vrienden, buren, collega’s of andere bekenden zijn. Mensen die je oprecht zullen missen omdat ze om je geven. Mijn overtuiging is namelijk dat iedereen behoefte heeft aan aandacht en liefde.

Blijkbaar is het ergens in het leven van de heer Mouw en deze andere onbekende mensen zo verlopen dat ze geen sociaal netwerk meer om zich heen hadden waardoor ze nu door een aantal onbekende ambtenaren naar het hiernamaals worden begeleidt. En hoewel ik eigenlijk niet geloof in het Hiernamaals hoop ik nu van harte dat het wel bestaat en dat de heer Mouw en alle anderen daar opgewacht worden door hun dierbaren

Hopelijk kom ik dergelijke advertenties niet meer tegen, niet omdat ik dan niet meer verdrietig hoef te zijn, maar omdat ik hoop dat alle mensen een uitvaart krijgen met mensen die hen missen en hen wel de moeite waard vonden.