Genesis Project zakt helemaal niet door het ijs

Genesis Project – ‘The Lamb Lies Down On Broadway’ – Gigant, Apeldoorn – 25 maart 2011Genesis Project speelt ‘The Lamb Lies Down On Broadway’ integraal in Gigant in Apeldoorn. Dat kan nooit goed gaan, denk ik. Ik heb het fout. Het kan wél.

Genesis Project moet wel de jongensdroom zijn van Roland van der Horst. In die andere band Mangrove is hij gitarist en zanger en speelt hij eigen werk, dat zwaar beïnvloed is door de erfenis van Genesis en dan vooral de tijd dat Peter Gabriel erbij zat (1968-1975).  Vanavond speelt Roland geen gitaar; toch is hij de ster.

De zaal is mooi gevuld en iedereen is er klaar voor. Ik ook. Al houd ik mijn hart vast.

Ik ben niet eens een échte Genesis-fan. Nooit geweest ook. Voor mij was het te sloom, te saai en miste het ’t vuurwerk dat King Crimson, Yes en Emerson Lake & Palmer in mijn oren wél hadden. Ik hoorde wel dat het knap was wat ze speelden, maar het raakte me gewoon niet echt. Pas later, toen ik de soloplaten van Peter Gabriel uit mijn hoofd kende, ging ik me verdiepen in ‘het oude Genesis’. Het wist me te overtuigen.

Men moet het werk van deze progdinosaurus zien in de geest van die tijd: lang uitgesponnen composities, veel maatwisselingen, grote dynamiek en een fiks theatrale podiumshow. De pers en het publiek nam het destijds allemaal erg serieus. Als ik de teksten en vooral de verhalen die Gabriel vertelde tussen de nummer door terugluister, dan hoor ik voornamelijk van die tongue-in-cheek-humor en absurditeiten. Die verhalen vind je vandaag de dag terug op de vele honderden publieksopnames die her en der op internet rondzwerven.

‘The Lamb Lies Down On Broadway’ wordt gezien als een absoluut hoogtepunt in het ferme Genesis-oeuvre. Ik snap daar geen bal van. Er staan mooie dingen op die plaat, hoor. Maar ik vind het fragmentarisch, enige lijn missend en vooral bloedeloos. Het onderliggende verhaal over de jongen Rael die een trip ondergaat en uiteindelijk (zelfs letterlijk) zichzelf tegenkomt, is een te gemakkelijke kapstok om alle losse ideeën aan op te hangen. Nee, voor mij is de ultieme Genesis-topper ‘Selling England By The Pound’; die heeft dat Britse, dat geestige, dat donkere, dat beklemmende en onderkoelde.

Maar dan de aangename verrassing. Genesis Project flikt het om van voor naar achteren te boeien. Op wat videoprojecties na heeft de band geen visueel spektakel ingezet. En niet nodig ook. Roland ontpopt zich als een meer dan behoorlijk vertolker. Pas in de toegiften trakteert hij ons op klassieke Gabriel-kostuums als ’the bat’ (in ‘Watcher Of The Skies’) en ’the old man’ (in ‘The Musical Box’).

Het publiek is enthousiast. Zowaar, het is voornamelijk grijs volk en mannelijk en ze kunnen al headbangend de lappen tekst van voor naar achter meebrullen. Waarom ook niet?

Gaat ze zien. Genesis Project dan, niet die headbangende grijze mannen. Ze zijn bijzonder vermakelijk. Zelfs voor een niet-échte-Genesis-fan. Soms bezorgen ze nog kippenvel ook. Mij wel. Weg met mijn scepsis. Het raakt me.

“Why don’t you touch me, now?

Now, now, now, now, NOW!”

(Peter Gabriel – uit ‘The Musical Box’)

Apeldoorn, 25 maart 2011

Meer filmpjes door bazbo op YouTube. Hoor het maar eens terug, Reinier. Dan piep je wel anders. 🙂