Huisuitzetting; man, vrouw en 23-jarige jongere op straat

Al jaren volg ik op afstand een gezin van drie personen. Een ingewikkeld gezin met eigenaardigheden. De man zorgt voor de vrouw, de vrouw weer voor de man. Beiden een ziekte waarbij ze niet alleen gelaten kunnen worden. De inwonende dochter van 23 jaar beredderd zo goed als kwaad het kan één en ander.

Complexe persoonlijkheden, kritisch ten opzichte van hulpverleners. Laten we zeggen dat vooral de man een krachtige persoonlijkheid is, die grote invloed heeft op de rest van het gezin. Het gezin heeft – nadat men uit een eerder huis moest vertrekken – een woning toegewezen onder voorwaarden. Eén van de voorwaarden is dat men hulp van de instanties aanvaard. En dat is nu net het probleem: men wil geen hulp.

Praten we hierover een gezin wat overlast veroorzaakt, een woning  met afgedankte spullen in de tuin, ’s nachts en overdag schreeuwen? Nee, gewoon een gezin met complexe problemen. Problemen waar de omgeving geen last van heeft.

Voor mij de grote vraag: Wat willen de hulpverleners bereiken, wat lost men op en worden de problemen van dit gezin niet nog groter?

Terzijde: De politiek heeft het de laatste tijd veel over zwerfjongeren, kijk, zo komt er aanwas, een kwetsbaar meisje van 23 jaar.

Wordt vervolgd.

Over de foto: De moeder met haar geluksengeltje