Keuzevrijheid

Ik ben opa. De mooiste baan van mijn leven. Ik zie mijn kinderen kinderen krijgen en ze opvoeden zoals ik dat had moeten doen als ik toen had geweten hoe het moest. Sluit niet uit dat zij dat over twintig jaar zelf ook denken. En soms mag ik oppassen. En hoe klein de volgende generatie ook nog is, een eigen willetje zit er al heel vroeg in. Ze weten precies wat ze willen. Prachtig. Meestal. Of is dat alleen bij die van mij?

En alhoewel ik nu nog enige invloed denk te hebben, weet ik dondersgoed dat papa en mama echt de allerbeste zijn en de juf, PAW Patrol en Disney mijn overgebleven invloed al danig aan het ondergraven zijn. Ik zie ze de wereld inkijken en hoor ze hun eigen keuzen nu al maken, hoe klein ze ook nog zijn. Dat kunnen we als mensen blijkbaar dus al heel jong.

Volwassen

En dan zijn we wat jaartjes, opleidingen, banen, relaties en de daarbij behorende keuzen verder en een pandemie raast over onze wereld. Ik zie de kinderen naar ons kijken en zich afvragen welke keuzen wij als volwassenen eigenlijk maken. En vooral, waarop we die keuzen eigenlijk baseren. De krant wordt steeds minder vaak gelezen en bovendien, het staat op Facebook, insta of TikTok, dus het is waar en anders weten BEAU of Fidan wel raad. De nuances van Ernst, Jaap of Marion lijken ingewikkeld en Willem heeft ook niet altijd contact met de juiste engelen. Tja, wat is dan wijsheid.

Was de wereld nog maar simpel. Maar ja, dat is ‘ie niet. Een keuze maken kan dan best ingewikkeld zijn. Bijvoorbeeld: neem ik dat vaccin van Astra Zenica nu wel of niet?

Wacht even… ik mag die keuze helemaal niet zelf maken. Ik mag huizen kopen, beslissen of ik kinderen wil en mag of moet soms zelfs meepraten over leven en dood. Maar of ik dat Astra Zenica vaccin wel of niet wil, daar ga ik niet over. Is dat eigenlijk niet vreemd? En in de gezondheidsraad zitten ongetwijfeld capabele mensen. Maar de leeftijd waarop dit vaccin blijkbaar wel gegeven mag worden verandert bijna net zo snel als sommige zangers van partners.

Risico

Wat als binnenkort blijkt dat Pfizer ook een nog niet eerder ontdekte bijwerking heeft, of Moderna, of Janssen. Nemen we die vaccins dan ook niet en wachten we net zo lang tot iemand over 15 jaar een vaccin heeft gevonden met nul risico. En hoe groot denk je dat de kans is dat je hartproblemen, kanker of een auto-ongeluk krijgt. Om het nog maar niet te hebben over de risico’s van ons dagelijks chippie, nootje of biertje.

Ik kan misschien makkelijk praten. Ik heb mijn eerste prik gehad. Astra Zenica. Geen bijwerking gespot en met plezier bied ik over enkele weken mijn arm opnieuw aan. Prikt u maar. En het lijkt mij echt vreselijk als het je overkomt dat jij die ene uitzondering bent waar het mis gaat. Maar sinds wanneer is het leven zonder risico? En waarom heb ik nu het idee dat de politiek ook geen risico’s meer durft te nemen? Leiderschap is keuzes maken, ook onder moeilijke omstandigheden. Zou een vleugje Johnson, en dan heb ik het niet over het gelijknamige vaccin, hier niet op zijn plaats zijn.

Keuze

Of, en dat lijkt mij nog veel beter: laat mensen zelf de keuze of ze het vaccin willen hebben, ongeacht hun leeftijd. Wie wil mag bellen. Ik hoor om mij heen volwassenen die graag een vaccin willen en ooit al een keer hebben geleerd hun eigen keuzen te kunnen maken. Eén website, hoeveelheid beschikbare vaccins vermelden, bijvoorbeeld per gemeente en je kunt een afspraak maken als je Astra Zenica wil hebben. Ik denk dat heel veel opgegroeide kinderen vinden dat we die keuze echt wel zelf kunnen maken.