Kritische vragen over Apeldoornse cultuursector

Wie kent Martijn van Duivenboden niet? Natuurlijk als directeur van Gigant, maar ook als mooi, soms een recalcitrant en eigenwijs mens, dan weer onzeker en trots. Wat  waren we nieuwsgierig hoe hij het er van af zou brengen met  zijn dissertatie. Deze ging over de vraag hoe Gigant – lees de cultuur sector – met een ondernemende strategie de geplande subsidiekortingen op kan vangen. Dit deed hij vanuit zijn MBA-opleiding. Een visie op de culturele kansen van o.a. Gigant, Orpheus en dergelijke subsidie-afhankelijke initiatieven. De presentatie, die een uur duurde, werd helaas niet afgesloten met (kritische) vragen uit het publiek. Best jammer, want daar hadden we ons goed op voorbereid.

Er moet dus bezuinigd worden. Maar hoe? Volgens Martijn kan dat door meer en meer samen te werken. Kostenreducties zijn amper nog mogelijk en dus is samenwerking essentieel. Elkaars krachten benutten, elkaar gunnen, elkaar helpen. Ik ben hier zelf kritisch over, gezien de houdingen van de cultuursector. Ik constateer – net zoals Martijn – dat veel gesubsidieerde Apeldoornse partijen veel meer zouden moeten samenwerken. Dat verleidt mij om mijzelf niet hardop de vraag te stellen of de gemeente hier – als subsidieverstrekker – niet een belangrijkere rol moet gaan spelen. Moet de overheid de partijen meer dwingen om samen te werken en als de partijen dat niet willen, hen korten op subsidies? Bovenal is het volgens mij momenteel erg lastig samen te werken als de een na de andere cultuurpartij in de problemen komt, zonder dat er vooruitzicht is op verbetering.

Een veelbelovende partij was Orpheus, maar daar is ook niet echt een rust waardoor je kan samenwerken. De nieuwe directeur is deze week begonnen en we moeten zien of daar dit jaar niet nog veel meer geld bij moet dan momenteel is begroot. Een andere oplossing volgens Martijn is door meer te denken vanuit de gedachte van een ondernemer, vraag en aanbod op elkaar afstemmen. Zo is Martijn van mening dat er niet langer gedacht moet worden vanuit het product, maar vanuit de markt. En als je onderneemt, doe je dat volgens hem niet door te bezuinigen op personeel. Personeel is nodig om te kunnen groeien en is een kernwaarde voor een bedrijf als Gigant. Het is natuurlijk wel zo dat dit ook de dood is voor nieuwe experimentele voorstellingen, waar weinig bezoek op af komt. Mijn vraag zou dan ook zijn, hoe houd je deze balans.

Maar hoe kom je dan aan geld? Naast de geopperde samenwerking en vraag van de markt, ziet Martijn ook kansen in externe financiers. Op de vraag hoe, heeft Martijn zelf ook nog bedenktijd nodig, maar dat hier een sleutel ligt, lijkt voor hem zeker. Een goed product en aanbod lijken daarop een eenvoudig antwoord. Het vervelende van dit soort uitslagen is dat eigenlijk iedereen dat wel weet. Het zou Martijn nog meer sieren als hij vanuit de constatering ook met een oplossing was gekomen.

Martijn is met zijn proefschrift en verdediging inmiddels geslaagd en ik moet je zeggen dat ik trots ben op Martijn zoals hij onze cultuursector vertegenwoordigt. Ik vond het jammer en een enorme blijk van desinteresse dat de politiek schaars vertegenwoordigt was. Henk Schutte was aanwezig als partij, maar de rest van de politiek waren niet aanwezig. Het pleidooi van Martijn om kennis, buikgevoel en gezond verstand te combineren, zou een welkome aanvulling zijn in onze cultuurdiscussie.

Bij het slot van deze presentatie bleef ik met het volgende gevoel zitten: wat ben ik trots op hem, maar wat jammer dat er niet meer praktijk gerichte antwoorden kwamen om de cultuur discussie nieuw leven in te blazen. Waarschijnlijk ben ik hier zelf te praktijkgericht en wil ik simpele oplossingen, terwijl een MBA misschien meer bedoeld is om theoretische kennis op te doen.

Peter Eemsing

Gerelateerde artikelen:

– Martijn van Duivenboden tilt Gigant naar een hoger niveau