Magna Carta als vanouds

In de nagenoeg geheel gevulde theaterzaal van Podium Gigant speelde afgelopen vrijdag (25 november 2016) Magna Carta. Deze sinds april 1969 bestaande Engelse folk-band is een graag geziene gast in Apeldoorn. Meerdere malen stonden ze op het Gigant podium, de laatste keer was 8 jaar geleden.

Het gemêleerde publiek, waaronder een enkele jongere, dat deze avond de weg naar Gigant had gevonden, kreeg waar ze voor kwamen, een avondje pure folk, met oude en nieuwere songs over liefde en verdriet, heimwee naar vervlogen tijden en zorg over het heden en de toekomst. Bij de oudere songs ging er een gegons van herkenning door de zaal en bij tijd en wijlen werd er heel voorzichtig meegezongen.

Chris Simpson, de oprichter van de band weet op een aangename en humoristische manier de verschillende songs van commentaar te voorzien en aan elkaar te verbinden, daarbij gesteund door het medebandlid, de flegmatieke Doug Morter, een gitarist met passie. Een prominente plek was daarnaast ingeruimd voor Wendy Ross die met haar elektrische viool het geheel van een speciale klank voorzag. Will Stock, de basgitarist die de band op vaardige, maar bescheiden wijze ondersteunde.

In de pauze hoorde ik uitsluitend lof voor het gebodene. De CD kraam werd druk bezocht. Een bezoeker die de groep uitsluitend kende van het eerste album ‘Times of Change’, genoot met volle teugen, nu ze de band live hoorde spelen.

De tweede set werd afgesloten met de song ‘The Fields of Eden’ van de vorig jaar uitgekomen CD met de gelijknamige titel. Een lied vol heimwee en verlangen. De openingsregels:

,,My name it is nothing, and my story it is plain
for I was born in the north lands of England
and the hills where my horizon, riding shotgun in the rain
blowing cold down the green fields of Eden

knee high and growing, life was hard and sweet
with just enough to be and none left over
and the old man walked the frozen hills
with his dog and a farmer’s eye
on the land they call the green fields of Eden

…. “

Na een hartelijk applaus keerde de band nog terug voor een toegift met de song ‘Highway to Spain’ ook hiervan onderstaand de openingsregels:

,,Two drifters running free heading for the sun
rolling down a highway to Spain
we were almost finished, before we had begun
and nothing, nothing would be the same

From Rouen down to Toulouse that old transit saw us well
rolling through the vineyards on the hill
bread and cheese in a sleepy town heading out as the sun went down
counting up the money for a small hotel

Down that highway to Spain
strangers to the sun
…”

Ik vind het mooie, poëtisch teksten, waar je nog even op na kunt kauwen.

Magna Carta, theaterzaal Podium Gigant, Vrijdag 25 november

Nog te zien en te beluisteren op:

Donderdag 1 Dec. Zaandam – Roots aan de Zaan @ Fluxus / De Verkadezaal.

Vrijdag 2 Dec. Amen – Cultureel Café De Amer.

Zaterdag 3 Dec. Heerlen – Parkstad Limburg Theaters.

Zondag 4 Dec. Gorinchem – Theater ’t Pand.