Meneer van Zanten raakt juiste snaar
Door Bart Lauw
Afgelopen donderdag was het dan zover. Nadat vermaledijde Coronaperikelen voor uitstel hebben gezorgd het afgelopen jaar, konden de mannen van Meneer van Zanten eindelijk weer eens het podium op om hun muzikale kwaliteiten te laten horen. En dat deden gitaristen René van de Zande, Guido Sturre, Tim Sturre, bassist Alwin Meenderink, Peter Stegeman op slagwerk en Jos Berenschot op stembanden voor een uitgelaten publiek dan ook met verve.
De vele bezoekers in Orpheus konden zich zelf ook enigszins artiest voelen deze avond. Niet alleen omdat de mannen van Meneer van Zanten er ook dit keer weer uitstekend in slaagden één te worden met het publiek, het immer sterke punt van deze begeesterde band, maar ook omdat de zaal op een ludieke manier was ingericht, waardoor alle bezoekers letterlijk op het podium van de Rabobankzaal getuige konden zijn van dit memorabele optreden.
Memorabel omdat het al 25 jaar is dat Meneer van Zanten de Nederlandse podia aandoet. In al die jaren is er een buitenlands uitstapje geweest naar Canada en over een paar maanden doet de band Engeland aan, maar tot een echte doorbraak, ook nationaal, heeft het nog niet geleid en dat is een gegeven dat de wenkbrauwen van menigeen die MvZ vaker heeft zien optreden oprecht doen fronsen. Muzikaal klinkt het als een klok, ook tijdens dit jubileumconcert was dat niet anders. Een puike prestatie als je er een tijd, muzikaal bezien, onvermijdelijk uit bent geweest. Voor deze jubileumavond hadden de mannen gedurende een periode tweewekelijks gerepeteerd om extra muzikale vlieguren te maken. Het resulteerde in een swingende avond met ouderwetse Nederlandstalige Rock’ Roll, waarin vooral eigen nummers en een sporadische cover te horen waren.
De songteksten waren bij veel fans bekend, MvZ heeft dan ook een grote supportersschare die allen uitgelaten reageerden bij alle nummers. De rockende songs hebben grotendeels luchtige teksten, soms niet gespeend van subtiele humor.
Hoogtepunt was echter een set semi-akoestische ballads. Slagman Peter Stegeman verruilde de drums voor de cajon en op uiterst gevoelige en kwetsbare wijze wist zanger Jos Berenschot het publiek voor zich te winnen door zijn inhoudelijke teksten. In ballads weet hij vaker de juiste snaar te raken, maar dat werd nu versterkt door de emotie die tijdens deze nummers bij hem zelf extra voelbaar was door het feit dat hij zijn moeder niet zo lang geleden had verloren en zijn zussen deze avond ook acte de présence gaven. Deze persoonlijke snaar maakte de puurheid van deze set extra intens.
Tijdens de Rock ‘n Roll nummers vielen vooral de fraaie solo’s van gitarist René van de Zande op, maar ook de gastbijdrage van gitarist Tim Sturre, de zoon van Guido Sturre, die eveneens de gitaar kundig weet te hanteren, mag niet onvermeld blijven.
Het eigen werk werd slechts sporadisch afgewisseld door een cover. Het nummer dat hierbij het meest raakte was “Groot Hart” van De Dijk. Meneer van Zanten had dit nummer reeds een keer eerder in het voorprogramma van De Dijk vertolkt. Hierdoor is een chemie tussen beide bands ontstaan. De muziekstijl en sfeer van MvZ en De Dijk passen dan ook goed bij elkaar. Het mag bekend zijn dat Huub van der Lubbe en zijn vermaarde band na 41 jaar gaat stoppen. De leegte die dat voor een grote fanbase met zich meebrengt zou uitstekend opgevuld kunnen worden door de muziek van Meneer van Zanten te omarmen, waardoor een reeds lang verwachte en zeer verdiende doorbraak alsnog een kwestie van tijd kan zijn….Zomaar ineens!
Donderdagavond 23 juni, theater Orpheus
