Mijn foto als inspiratie voor een gedicht van Edward Butter

In Apeldoorn loopt een heel kleine man
met een lens die bijna niet groter kan
zo schiet heer Rump boeken vol prenten
voor het doel en niet voor de centen

Begaan met de zwervende jeugd of de junk
zonder onderscheid tussen skinhead of punk
worden boeken met foto’s en verhalen gevuld
en hij zegt nooit: eigen schuld dikke bult

Zijn roep is aan ons, de gewone man
of er wat begrip, wat medeleven af kan
ondersteund door lege, vaak angstige blikken
en statements die ons op de vingers tikken

Op een symposium presenteert hij twee boeken
van mensen verscholen in donkere hoeken
Roelof zet ze weer een beetje als mens
en wordt daarmee groter dan zijn eigen lens

En altijd als ik mensen hoor oordelen
kort door de bocht de betere spelen
dan wil ik weten in jouw mooi bestaan
is daar plaats voor hen die struikelen gaan

Roelof mijn vriend we gaan zij aan zij
jij nog wat foto’s en ik een dichie erbij