Op slot?

Ze zit voor het raam. Een hand rust op het dichtgeslagen boek op haar schoot, de andere hand ondersteunt haar hoofd. Haar ogen volgen het grillige regenspoor langs het raam. Ze ziet het amandelboompje in de voortuin beangstigend ver doorbuigen. Het zoveelste weekend achtereen met deze weersomstandigheden brengen haar bijna in een staat van depressie. Hoe lang duurt dit nog? Ze wil eruit. Naar wat warmte.

Opeens gaat ze rechtop zitten. Als zij zo nodig weg wil hier dan moet ze daar zelf iets aan doen. Frankrijk! Daar waren ze vroeger zo vaak samen geweest. Met de kinderen ook nog wel. Ze springt overeind en haalt haar adresboekje tevoorschijn uit zijn oude bureau. Ze belt direct met de eigenaren van het zomerhuisje dat ze jaren terug vaak huurden en waar ze na zijn dood niet meer is geweest. Wat? Het land op slot? Eer ze van de schrik bekomen is zijn de regels aangescherpt en gaat haar stad op slot, haar straat op slot en zelfs haar huis op slot. Wat nu?

Danspassen

Ze loopt naar de verzameling oude lp’s en na enig speurwerk vist ze daar een hoes uit met een foto van mooie lachende jongedame. Even later klinkt het zwoele ‘Non, je ne regrette rien…’ door de woonkamer. Ze maakt danspassen en houdt haar armen zo alsof hij er in past. Ze kan de tekst woordelijk meezingen. Dan rent ze naar boven, trapt haar joggingbroek uit en gooit haar sweater op bed om ze verruilen voor een zwierig zomerjurkje. Onderin de kast vindt ze nog een elegant paar sandaaltjes en ze zet er zelfs een kittig hoedje bij op. Ze huppelt weer naar beneden, knipoogt naar haar spiegelbeeld in de gang. Uit de koelkast haalt ze een stukje kaas en opent een flesje rode wijn. Onder een paraplu pakt ze snel een bistrostoeltje uit de tuin, droogt het zorgvuldig af en zet het naast de kachel voor het raam.

Ze zit voor het raam. Een hand houdt een glas rode wijn vast, de andere hand rust op het opengeslagen fotoalbum. Haar ogen glimmen van pret bij elke herinnering. Ze verwarmt nog wat croissantjes die ze om en om met de gevonden bonbons opsnoept. Een lavendelkaars brandt en op de achtergrond klinkt het trage ‘La Bohème’. Zolang ze niet naar buiten kijkt waant ze zich in Frankrijk. Ze geniet zowaar. Oké, het land is op slot, haar stad is op slot, haar straat is op slot, haar huis is op slot, maar haar hoofd…. gaat nooit op slot!