Rob Voss: de fotograaf met een grote passie

Het fotocafé van Apeldoorn Photo zou afgelopen maandag Rob Voss als gastspreker hebben. Rob is bij alle expositie openingen in ACEC te vinden met zijn camera en maakt foto’s van de kunstenaars en van de kunstwerken zelf. Ook werkt hij voor de gemeente Apeldoorn, Paleis het Loo en het Algemeen Dagblad. Alleen kon het fotocafé door de nieuwe coronamaatregelen niet doorgaan en konden mensen niet in gesprek gaan en luisteren naar deze fotograaf. Daarom heb ik even met Rob gesproken.

Wie is Rob?

Deze echte Apeldoorner is geboren op 8 mei 1978, en is sindsdien nooit ergens anders gaan wonen. Rob werkt voor veel verschillende opdrachtgevers. Naast de bovengenoemde ook bijvoorbeeld Elsevier en de Stentor. Dit doet hij al 19 jaar lang. “Ik ben in 2002 begonnen met fotograferen, maar daarvoor is enorm veel gebeurd”, vertelt hij.

Zo begon het

“Ik heb als eerst de opleiding ‘activiteitenbegeleider’ gedaan. Tijdens die opleiding ben ik in contact gekomen met fotografie. Ik was altijd al creatief, maar was daarvoor nog niet in contact gekomen met het begrip fotografie. Mijn vader had een camera. Zelf had ik geen flauw benul van hoe zo’n camera werkte. Dat was 20 jaar geleden, waar we ook nog foto’s ontwikkelde in een doka. Tijdens 1 van mijn stages gingen we met een busje rondrijden richting Deventer en allemaal mooie plekken. Hier maakten we foto’s en dan ontwikkelde we ze in de weken daarop. Ik vond het zo leuk dat het een hobby van mij is geworden.

Soms heb je wel eens van die ontwikkelingen in het leven dat je denkt “Hoe kan dat nou”. Ik had simpelweg geen zin om met mensen te werken. Toen ben ik bij de Belastingdienst gaan werken. Daar had ik niemand op de afdeling, iedereen werkte voor zichzelf. Dus dat is weer een ander gedeelte in mijn leven.”

De Socialistische Partij

“In die tijd werkte mijn vader bij de SP, toen Jan Marijnissen er nog zat. Hij ging vaak actievoeren om bijvoorbeeld kerntransporten tegen te houden. Als ik tijd had, ging ik met hem mee en vervolgens fotograferen, een beetje als fotograaf. Maar ik was geen actievoerder, dat zit echt niet in mij. Ik vond het wel erg interessant om dat in beeld te brengen en op een gegeven moment waren de verkiezingen, dit was in de tijd dat Pim Fortuyn werd vermoord. Toen er nieuwe verkiezingen kwamen, werd aan mij gevraagd om 3 maanden met Jan Marijnissen op stap te gaan.

Ze hadden wel eens foto’s van mij gezien, en kwamen toen bij mij. Mijn baantje destijds heb ik ervoor opgezegd, maar na die 3 maanden had ik geen baan meer. Toen heb ik mij ingeschreven als fotograaf bij de Kamer van Koophandel. En zo is mijn carrière begonnen.”

Meest trots

“Waar ik het meest trots op ben is toch wel dat ik zelfstandig fotograaf ben geworden. Ik had het idee dat het gewoon voor je weggelegd moest zijn, en toch is het mij gelukt. Dat komt ook heel erg door mij motivatie. Ik ben niet zozeer trots op een bepaalde foto, maar meer op dat ik zo ver gekomen ben. Dat ik van mijn hobby mijn baan heb gemaakt, je wilt toch niets liever dan dat?”