Samen bouwen aan het Museum voor Kunst in de Openbare Ruimte

Met de nieuwe website in de lucht is de druk van de ketel. Nou, dat is natuurlijk niet helemaal waar, want over minder dan een maand is de volgende grote deadline. Dan gaat het museum open en moet de tentoonstelling af zijn. Maar onder druk worden de mooiste dingen gemaakt. Tot in de late (of vroege?) uurtjes waren we vorige week bezig met de lancering van de website. Ik was toen ziek, net als half Nederland. Ik voelde me beroerd maar het was Marks werklust die mij motiveerde af te maken waarmee ik was begonnen. Samen kun je zo veel meer bereiken dan in je eentje.

Ook aan het persmoment van 1 april werkten verschillende mensen mee. Mark en Medea verzorgden het beeld van de ingepakte Willem I, ik schreef de tekst en nadat Myrthe haar kritische blik erover had laten gaan, kon ik de definitieve versie maken. Apeldoorn Direct en De Stentor hielpen ons door het bericht te publiceren. Waarvoor dank!

Samenwerking motiveert. Dus niet alleen binnen ons team, maar ook tussen ons team en andere partijen. Terwijl Bas en ik werkten aan de inhoud van de tentoonstelling, boog onze architect Max zich over het technische deel. Afgelopen woensdag verraste hij ons met zijn eerste concept dat klaar was om te testen. Mark vertelde het me: ‘Als je wil, mag je mee, maar je zult wel druk zijn’. Ja, ik ben altijd druk met KOR, maar natuurlijk wil ik mee! Ik wil zien hoe onze inhoud samengaat met de techniek!

En wat dacht je van de poster van de tentoonstelling? Die hebben wij zo kunnen maken omdat Marks schoonvader een fotoshoot voor een kapper van grote naam heeft laten schieten, zodat hij voor ons kon poseren als suppoost. Speciaal voor ons! Zeer gewaardeerd!

Het liefst wil ik er bij elke stap van het proces bij zijn. Het is zo mooi om te zien hoe je begint met niets en hoe langzaam maar zeker alles bij elkaar komt en één geheel wordt. Dat is een cadeautje.

Ja, hard werken loont. Maar waar doen wij het voor? Voor het geld? Nee, wij krijgen niet betaald voor het werk dat wij doen. Niet in geld in ieder geval. Dit betekent niet dat we het niet nodig hebben. Het is een noodzakelijk middel dat ons helpt nog meer te kunnen creëren, produceren, organiseren en realiseren.

Bouwen, bouwen, bouwen. Dat doen we met elkaar. Wie kan metselen, metselt. Wie kan timmeren, die timmert. Wie hoogtevrees heeft, gaat niet het dak op maar werkt aan de fundering. En wie niet kan bouwen, levert bakstenen. Het nieuwe creatieve ondernemen is eigenlijk een heel sociaal gebeuren. Iedereen helpt elkaar en het werkt aanstekelijk!

Ik vind het ontzettend tof om hier deel van uit te mogen maken. Wil jij dat ook en wil je weten hoe?

Word vriend, draag je (bak)steentje bij en help ons bouwen!