Smartphone monoloog.

En dan zo’n zwaar beeld meesjouwen naar Parijs want ik ga er vanuit dat tijdens een intiem diner, ongeveer op de helft van de tijd dat er gegeten kan worden, je zus of jij, misschien wel de kleinkinderen, het beeld gaan aanbieden dat uiteraard is ingepakt, dat je ouders een klein verschil van mening krijgen over wie het mag uitpakken, dat jij bekend met de bemiddelende rol die je altijd op je neemt probeert de zaak te sussen, dat dit niet helpt met als gevolg dat je vader kwaad wegloopt, je moeder begint te huilen, dat de kleinkinderen weer naar huis willen, je zus nu ook kwaad wordt, dat jij vrijwel ongemerkt verdwijnt, je toevlucht zoekt aan de bar, dat je na het vijfde glas rode wijn ineens de man van je leven tegenkomt, met wie je wel verder wil, dat hij je de volgende dag meeneemt naar het zuiden en dat jij dan pas ontdekt dat je je smartphone vergeten bent.