Syriërs genieten van boslucht bij familie Schouten

Sommige Apeldoorners willen niks weten van de asielzoekers die momenteel in de Americahal verblijven, maar een groot aantal inwoners wil maar wat graag met de vluchtelingen in contact komen. Donderdagavond (10 september) aten ongeveer driehonderd van hen niet in de Americahal, maar bij gastgezinnen. De Apeldoornse Madeleine Schouten en haar gezin kregen er maarliefst drie op bezoek.

Onder de noemer ‘Meet & Eat’ organiseerde de werkgroep van kerk de Basis de ontmoetingen met Apeldoornse gastgezinnen. Mensen uit Apeldoorn en omgeving konden zich aanmelden. Schouten: ,,Ik had me al snel aangemeld toen er op Facebook gevraagd werd om gastgezinnen. Woensdagavond laat zag ik toen de oproep staan om de vluchtelingen die daar behoefte aan hadden mee te laten eten. Ik heb het toen thuis besproken, met mijn man en twee kinderen, en we besloten ons ervoor aan te melden. Mijn dochters vroegen zich wel af die mannen niet een enorm trauma zouden hebben en ik heb gezegd dat dat inderdaad mogelijk was. Maar het contact met een andere cultuur heeft natuurlijk ook wel wat en dit is het minste wat je kunt doen, vind ik.’’

Het aantal mensen wat zich opgaf om asielzoekers te laten mee-eten, bleek enorm: al snel stond er donderdagavond een lange rij met auto’s bij de Americahal. ,,Je kon van tevoren opgeven of je één iemand mee wilde nemen naar huis of meerdere en mij maakte het niks uit’’, legt Schouten uit. ,,Dus uiteindelijk zijn er drie met ons meegegaan. Bij de parkeerplaats moest je je bevestigingsmail laten zien en je legitimatie. Ik ben uit de auto gestapt en heb me voorgesteld en toen zijn we in de auto gestapt, om geen grote opstopping te veroorzaken in de rij met auto’s.’’

Omdat Madeleine en haar man de hele dag hadden gewerkt, besloot het stel de Syriërs te trakteren op Chinees. ,,Mijn man is met een van hen naar de Chinees gegaan. Ze hebben toen wat lekkere dingen meegenomen met kip, garnalen en wat rijst en nasi. Ik merkte wel dat de een meer at dan de ander.’’ Na het eten nam het gezin Schouten de drie mannen nog mee het bos in. ,,We wonen dichtbij Berg en Bos en daar raakten ze echt zichtbaar meer ontspannen. Een van hen nam echt diep adem en genoot van de frisse lucht en de rust. Mijn man en dochter zijn met ze de uitkijktoren opgeklommen en daar hebben ze foto’s en filmpjes gemaakt van de zonsondergang. Zo hebben ze weer iets leuks om aan hun familie te sturen, want die houden ze op de hoogte van hoe het met ze gaat.’’

De gesprekken tussen het gastgezin en de vluchtelingen werden vooral gevoerd in het Engels en met veel handen- en voetenwerk. ,,Met z’n drieën kwamen de mannen een heel eind in het Engels. En als we ergens niet uitkwamen, dan gooiden we het via onze telefoons in een online vertaler. Af en toe zaten er ook wat Nederlandse woordjes tussen, want ze staan enorm open voor onze taal en hebben zelf een app geïnstalleerd waarin ze leren hoe ze Nederlandse woorden moeten uitspreken.’’ De Apeldoornse is onder de indruk van het feit dat de asielzoekers huis en haard hebben moeten achterlaten. ,,Eén van hen is muziekleraar, de ander kledingontwerper en de derde zit in de landbouw. Het is heftig om te beseffen dat ze dat nu achter zich hebben gelaten. Realiseer je maar eens hoe dat voor jezelf zou zijn: geen baan meer hebben en alles achterlaten door een onveilige situatie. Dat doe je niet zomaar. Het is een kleine moeite om gastgezin te zijn. En die vriendelijkheid die we uitstralen als Apeldoorn, daar zijn ze erg enthousiast over, dat benadrukten ze meerdere keren.’’