The Benelux moet wereldberoemd worden

‘Het heeft wel wat weg van die ene zanger,’ zegt iemand. ‘Je weet wel, die in de jaren tachtig bij die band zong. Hij is er toen uitgestapt.’
Ik weet het niet. ‘Zelf hoor ik Talking Heads,’ zeg ik. ‘En XTC. Vooral XTC. Maar ook allerlei jaren tachtigpopinvloedjes.’ Bovenal hoor ik mooie melodieën, een prettige hooghese stem, prachtige liedjes en goede muzikanten.
Aanvankelijk is het nog rustig in de zonnige steeg van Gigant op deze zondagmiddag, maar al snel wordt het drukker en drukker.

The Benelux speelt doorgaans met elektrische gitaren en met elektronische effecten. Hier nu niet. Een gitaar, een snare en een koffer die dienst doet als basdrum. Daarnaast een klein keyboard voor de gekke geluidjes en een heuse trompet. Is het een trompet? Hij is wel heel klein? Hoe heet zo’n ding? Een cornet? Wie helpt? De knul van het keyboard en de trompet doet ook de malste beatboxgeluiden. Hij is mijn held.

‘Gut , hoe heet die gast nou ook weer?’ vraag de iemand tegenover mij zich nog altijd af. ‘Het heeft er zo veel van weg. Ach toe, je weet wel, die zanger van die band. Hij is toen solo gegaan.’ Ik hoor ondertussen allang geen andere bands meer. Ik hoor The Benelux.

The Benelux heeft een heel eigen geluid, zeker nu ze zo ‘kaal’ spelen. De composities komen zo zeer goed tot hun recht. Ik houd wel van dit soort uitgekleed materiaal.
Compliment aan de geluidsman vanmiddag! Het klinkt allemaal warm, ruimtelijk en vooral niet te hard. Ik weet hoe moeilijk het is om in zo’n steeg buiten het geluid goed te krijgen. Het lukt hem. Klasse. Heel mooi: de zanger heeft in de gaten dat zijn microfoon op veel momenten niet echt nodig is en dan gebruikt hij hem ook niet.
O, en het doet me deugd dat de baard weer helemaal hip is. (Maak ik nog enige kans, dames?)
Aan het eind van het optreden zet de drummer de speelgoedritmebox in. Het is een hilarisch effect. Het liedje profiteert ervan. Als laatste nummer krijgen we de hitsingle Liar.  En dan is er nog een toegift.

‘Ik ga,’ zegt de iemand als het echt afgelopen is. Hij staat op en loopt weg. Ik kijk hem na. Als hij bijna de steeg van Gigant uit is, draait hij zich om en komt hij weer terug. ‘Ik weet het weer,’ zegt hij enthousiast. ‘Die knul, die zanger, en die muziek. Het lijkt op David Byrne. Van welke band was hij ook weer?’
‘Talking Heads,’ weet ik. Het geeft niet. The Benelux moet gewoon wereldberoemd worden, dan komt alles goed.

Meer weten over de band? Kijk dan hier.

–
Apeldoorn, augustus 2013