Tien jaar zorg voor daklozen, een feestje waard?

Menorah vierde het tiende jaar “Zorg voor daklozen”, eigenlijk moet je dit niet vieren. Het is triest genoeg dat er instanties nodig zijn die zich bekommeren om mensen die – om wat reden dan ook – buiten de boot vallen.

De waarde van het kleine initiatief
Er zijn institutionele grote organisaties die zeggen zich bezig te houden met de kwetsbare medemens. In mijn politieke leven heb ik daar veel beleidsnota’s over gelezen. Mooie woorden in deze nota’s. Maar de praktijk is dat deze kwetsbare mensen geen behoefte hebben aan een wekelijks praatuurtje, een toekomstplan en gestructureerde hulp. Hulp zo gestructureerd dat de meeste mensen uit de doelgroep net niet in het formele plaatje passen, met als gevolg dat deze personen niet worden geholpen, men past immers niet in het vooraf gemaakte theoretische stappenplan.

Praktische zorg en bemiddeling bij problemen, een één op één contact. Een simpele maaltijd, kleding, een plaats om even te verblijven, een kop koffie en warmte, daar draait het om. En dat is wat Menorah al 10 jaar doet.

Terzijde: Ik heb een beetje een schizofreen leven, praat met beleidsambtenaren, politici en anderen die denken er toe te doen. Een uurtje later kun je mij zien op het binnenplein van Omnizorg, pratend met een verslaafde of alcoholist. Deze twee gescheiden werelden, de theorie en praktijk, koppel ik aan elkaar. En kan uit deze waarnemingen niet anders concluderen dat juist de kleine initiatieven het verschil maken, menselijkheid versus beleidsdoelen. Passie versus protocollen en procedures. Niet de werkelijkheid aanpassen aan protocollen, maar andersom. Hou het klein en werk met gevoel.

De arrogantie van de instituten
Hoe denken deze grote instituties en enkele beleidsambtenaren over de kleine charitatieve instellingen met een kleine gemeentelijke subsidie? Het voorstel van de grote “spelers”: niet subsidiëren dat kleine spul, geef dat geld aan ons, zodat wij minder hoeven te bezuinigen. Schokkende informatie van een persoon die weet “hoe de hazen lopen”.

Over de foto: Let op de dia, daar staat de toekomst. Zie ook mijn interviews met staatlozen die al jaren zonder middelen van bestaan en zonder erkenning in ons land leven.