Tim Knol rocks the house

Als je als artiest het podium bestijgt in een Wibra polootje, een iets te grote Edwin spijkerbroek en Bristol gympies dat weet je als toeschouwer dat het om niets en niets anders gaat dan de muziek.

Tim Knol is degene waar ik het over heb. Vrijdagavond was het zover, een optreden waar ik naar uit had gekeken. Ik had Tim een jaar geleden gezien in het café van Gigant. Alleen met een gitaar imponeerde hij de weinige aanwezigen. Nu stond hij met band in een bijna uitverkochte popzaal. Er is dus wel iets gebeurd. In ieder geval een tweetal mooie cd’s, veel live optredens, zijn verkiezing tot beste zanger van Nederland en zijn verschijning in De wereld draait door. Dat alles hebben Tim Knol tot een van Nederlands topacts gemaakt. Omringd door een aantal doorgewinterde muzikanten als gitarist Anne Soldaat en toetsenman Matthijs van Duijvenbode, afkomstig uit respectievelijk Daryll Ann en Johan, staat een show van Tim Knol als een huis. Voeg daar ook nog het unieke voorprogramma van de zingende tweeling Arnoud en Sander Brinks, Tangerine bij en je hebt de ingrediënten voor een topavond.

Tim Knol is een ambachtelijk liedjesschrijver die zich beweegt tussen Bob Dylan, Neil Young en Pink Floyd, getuige de soms bijna psychedelische stukken die hij live brengt. Zijn verschijning is sympathiek en hij heeft een hoge gunfactor die ongetwijfeld debet is aan zijn succes. Dat bleek ook wel tijdens het optreden waarbij hij zijn support act Tangerine halverwege de show lekker liet meedoen. Iets wat je niet zo heel veel tegenkomt bij de grotere acts. Knol spreek een heel breed publiek aan. Alle leeftijden waren vertegenwoordigd. Tot en met kinderen op de rand van het podium. Ik denk dat dit komt omdat hij op een moderne manier teruggrijpt op de jaren 60 en zeventig. Retro zonder oubollig te worden. Balkenbrij uit de magnetron, dat idee. Aan het eind wilde ik alleen maar meer en dat is een goed teken.

Nu gaat het gerucht dat Tim Knol de muziek vaarwel gaat zeggen om zich geheel te wijden aan zijn tweede passie, de fotografie. Laat ik het niet merken. Dat kan best samen Tim.