Verhalen achter minibiebjes: Ans Seynaeve

Er zijn veel redenen om gebruik te maken van een minibiebje. Je hoeft bijvoorbeeld geen geld uit te geven aan nieuwe boeken en als het om ruimte gaat kun je het boek nadat je het gelezen hebt weer terug in het minibiebje zetten. Maar die minibiebjes staan er niet ineens. Iemand heeft erover nagedacht en vervolgens iets gedaan met dat idee. Waarom begint iemand een minibiebje en hoe is het om een minibiebje te hebben? In de serie ‘verhalen achter de minibiebjes’ vertellen initiatiefnemers over hun minibieb. Deze week lees je over de minibieb van Ans Seynaeve.

Hoe is het idee ontstaan?

“Dat is ondertussen al ruim een jaar geleden, nog in de corona periode. Mijn buren aan de overkant hadden op een gegeven moment allerlei spullen aan de weg staan die mensen gratis mochten afhalen. Daar stond dit super leuke huisje ook tussen. Toen ik het huisje zag kreeg ik direct het idee om er een minibieb van te maken.”

Hoe is het toen een minibieb geworden?

“Oh dat huisje was zo gemaakt tot minibieb. Mijn buurvrouw heeft mij geholpen. We hebben er wat palen ondergezet en zo neergezet. Nou, toen stond het er. We hebben het geverfd en opgeleukt en het heeft de naam: Valerius gekregen, omdat het aan de Valeriuslaan staat. Het dak was van een soort spaanplaat wat uiteindelijk ging lekken. Afgelopen zomer hebben we er daarom een nieuw dak op gezet.

Hoe vind je het om een minibieb te hebben?

“Ik vind het heel leuk om te doen. Laatst heb ik ook wat vlaggetjes en stickers gekocht ter versiering. Ik vind het er heel leuk uitzien.”

Ben je er veel mee bezig?

“Dat val wel mee. Ik heb het kastje nu even uitgeleend aan de Sint en de Kerstman. Dat deed ik vorig jaar ook. Dan doe ik er wat cadeautjes in voor de kinderen uit de buurt. Het loopt alleen nog niet storm. Elk kind is welkom om er een cadeautje uit te halen. Soms is de kast heel vol, dan kijk ik even goed naar wat erin zit en haal ik de minder interessante boeken eruit. Mensen dumpen soms ook wel boeken gewoon om er maar vanaf te zijn. Dus daarom kijk ik het af en toe na.”

Heb je nog verrassende dingen meegemaakt?

“Laatste waren er een aantal kinderen aan het spelen op het plein achter mijn huis. Ze kwamen naar de minibieb en vroegen of ze wat boeken mee mochten nemen. Daar liggen ze natuurlijk voor. Ze hadden allemaal tenten op het Verdiplein staan en daar gingen ze samen lezen. Na het spelen brachten ze de boekjes ook weer terug. En laatste had ik ook wat kleine flesjes chocomel erin gezet. Die hadden wij thuis staan, maar ze werden niet gedronken. Nou, die waren ook weg. Er is altijd wel iemand die er iets aan heeft.”

Ben of ken jij iemand met een leuk verhaal over een minibiebje? Mail ons en wie weet zijn jouw verhalen binnenkort ook te lezen!