Voluptueus naakt in zacht roze schijnsel

De laatste jaren maak ik vooral Black Outs, waarbij bestaande foto’s in mijn fotobewerking programma worden geladen waarna het beeld met een zwarte laag wordt bedekt. Zo poog ik het beeld te redden, juist door het teniet te doen.
Uiteindelijk zie je het beeld alleen indirect, als een schaduw of een mentaal nabeeld.

Deze techniek is niet mijn idee, dus erg conceptueel is het niet. Het idee komt van een grafisch ontwerper die voor zijn werk een oeuvre prijs van het fonds voor beeldende kunsten heeft gekregen, zie onderstaande uitsnede uit het juryrapport

Oorebeeks werk heeft een tijdloze kracht, een kracht die hij met zijn kopieergedrag zelf ook altijd weer ontkent. Daarmee komt de kern van het werk in zicht: Oorebeeks oeuvre draait om de opschorting van het auteurschap in het tijdperk van de technische reproduceerbaarheid. In de traditie van conceptuele kunstenaars als Marcel Broodthaers spreekt uit zijn werk een verlangen naar een intellectuele, beschouwelijke manier om naar kunst te kijken en het kunstenaarschap verder te brengen. Al voordat deze termen in de mode raakten, reflecteerde Oorebeek in zijn werk op begrippen als context, openbaarheid en beeldcultuur, en zocht hij naar manieren om deze begrippen open te breken. Hij stelt relevante vragen en trekt daar uiterste consequenties uit. In een tijd waarin kunstenaars zich cultureel en maatschappelijk menen te moeten manifesteren, positioneert Oorebeek zich door juist voor de onzichtbaarheid te kiezen. Hij ondermijnt de beeldindustrie met grafische middelen: wie anders dan hij zal vier drukgangen kleur gebruiken om een volkomen zwarte pagina te drukken?
De laatste jaren maakt Oorebeek vooral Black Outs, waarbij hij bestaande affiches en ander drukwerk op zijn lithopers legt en onder een laag zwarte drukinkt bedekt. Zo poogt hij het beeld te redden, juist door het teniet te doen. De ervaring van deze werken is bijzonder, alsof je op je knieën aan de rand van een olieput zit en in de diepte kijkt. Je ziet het beeld alleen indirect, als een schaduw of een mentaal nabeeld. Net als in zijn eerdere werk onderneemt Oorebeek met de Black Outs een dialectische operatie die de overdadige beeldcultuur enerzijds bestrijdt en er anderzijds redding en diepte in zoekt. Hij vaccineert het beeld tegen de corrosie van het visuele.

Vandaag bij het lezen van dit juryrapport is mijn naam Henk en mijn partner heet Ingrid.