Wat is er mis met… gescheiden ouders?

Als ik van bovenaf naar de aarde kon kijken, zou  ik mezelf om half vijf ’s ochtends richting taxi zien strompelen. Dat laatste is misschien wat overdreven en bezijden de waarheid, maar ik vind het zo’n lekker woord. Strompelen. En aangezien ik de nodige kroegen heb aangedaan en mijn bevallige hoge hakken hun tol beginnen te eisen, moet ik bekennen dat ik heus wel eens charmanter heb gelopen. Helemaal onwaar is het dus ook niet.

Als je de veertig nadert, wordt pijnlijk duidelijk dat het huwelijk geen garantie meer biedt voor een lang en gelukkig leven. Het merendeel van mijn vrienden en vriendinnen is gescheiden. Er ontstaan allerlei nieuwe, opwindende maar vaak ook vermoeiende samenlevingsvormen. Je kunt het zo gek niet bedenken. De altijd haastige single moms and dads bijvoorbeeld. Of de wallen veroorzakende tweede legvariant. En in de samengestelde gezinnetjes worden de verschillende genen doodleuk door elkaar gehusseld. Al dan niet succesvol.

Welke vorm je ook kiest, altijd zijn er de omgangsregelingen. Voor de onwetende buitenstaander ziet het er ingewikkeld en vermoeiend uit, maar in de praktijk blijkt het heel snel te wennen.  Zelfs voor de kinderen. Uitzondering ben je in ieder geval al lang niet meer. Dat helpt natuurlijk ook.

In gesprek met een medemoeder over de geneugten van het moederschap, betrapte ik mezelf er laatst op dat ik vroeg op welke dagen zij de kinderen had. Dat bleek altijd te zijn. Ze was zelfs nog getrouwd. Tsja, zou ik die mogelijkheid bijna vergeten. De vraag geeft wel aan dat het aloude ideaal al lang niet meer vanzelfsprekend is. Ook op de camping in Frankrijk of in de jeugdherberg op Terschelling heeft u het de afgelopen zomervakantie vast weer gemerkt. Op ogenschijnlijk eenvoudige vragen of op onschuldige opmerkingen kan tegenwoordig zomaar een bijzonder gecompliceerd antwoord volgen: ‘Nee, dat is niet mijn echte vader. Ja, wel de vader van mijn broertje. Maar ook niet van mijn zusje nee. Dat is weer iemand anders. Niet mijn vader inderdaad…’

De nieuw verworven vrijgezelle ouderstatus levert over het algemeen nogal wat vrije tijd op. En die moet men weer leren invullen. Ik kom ze dan ook regelmatig tegen, al die gescheiden veertigers. Hangend aan de bar in het Nieuws of tot vier uur doorzakkend in de Zaak of Confetti. Hip, dronken en zichzelf opnieuw aan het uitvinden in een welhaast hernieuwde puberteit. Maar allemaal op zoek naar aanspraak en gezelligheid. They’re sharing a drink they call loneliness but it’s better than drinking alone. Dat idee een beetje.

Dus strompel ik om half vijf ’s ochtends richting taxi. Niet helemaal helder meer na ruim voldoende drankjes, maar op een prettige manier gelukkig. Het was weer een fijne avond. U weet nu meteen waarom deze blog even op zich liet wachten. Ik heb iets te hard geleefd de laatste tijd. Want druk zijn we allemaal. Wij gescheiden ouders. En niet in de laatste plaats met onszelf.

Foto: Peter Vroon