Zaterdag 23 mei 16.00 uur in het ACEC: Abstract Wall Paintings

In het ACEC zijn 14 wanden beschilderd door 14 kunstenaars. De opening wordt verricht door Carin Reinders. De muur van GIGANT maakt ook deel uit van de expositie. Bij Gigant is de opening 15.30 uur. Te zien is hier een werk van Graphic Surgery. Na afloop is er in het ACEC een  kunstenaarsbuffet. Er is een barbecue en voor de vegetariërs een groentebuffet. Reserveren is gewenst. Kosten voor het buffet 11 euro. Zonder reservering 13.50 euro. Reservering naar gerrit@acec.nl.

Tot zover de zakelijke mededeling, ikzelf ben heel enthousiast, mogelijk kan ik het enthousiasme overbrengen middels een interview wat ik heb gehad met Jasper van de Graaf, zie hieronder:

Bij deze abstracte werken is de interactie met de toeschouwer meer van  “show, don’t tell”, toon en verklaard het niet. In principe is het een indirecte beeldtaal, een niet-directe manier van praten. Wat je hier ziet is radicale kunst, met uitersten, er zitten enorme contrasten in. Aan de andere kant zijn de werken super bescheiden, het geeft geen gevoel van “ik heb een groot verhaal te vertellen”, “ik ga niet vertellen hoe de wereld beter moet zijn”, “ik ga niet doen of ik weet wat de waarheid is” of “ik ga even uitleggen of verbeelden wat mijn mening is”. In die zin zijn de objecten heel  bescheiden. Het is abstract maar tegelijkertijd super bescheiden, ze pretenderen geen grote waarheden of grote verhalen. Maar de zeggingskracht van dit werk is ultiem radicaal, ongelofelijk uitgesproken. Dat radicale is de grote paradox van dit soort kunst. Dat je dus van de ene kant, domme, stomme schilderkunst maakt, stom in de zin dat het zwijgt. Het is  “Silent”, “Mute”, maar tegelijkertijd “Abstract en “Hard”. Toch hebben de kunstwerken ultiem veel zeggingskracht en zijn ze buitengewoon uitgesproken meedogenloos. Om een vergelijking te maken: De werken op de muur zien er uit als verkeersborden met hun keiharde signalen. Als je deze werken ophangt naast welke willekeurige reclamemast dan ook, dan knallen ze alles er vanaf. Dat vind ik fantastisch, die contrasten en paradoxen. Zo hard is deze beeldtaal.

Hoe breng je die beeldtaal over aan de kijker?
Geen idee, gewoon door het te maken, dan is het er gewoon. Als je probeert iets actief over te brengen, actief een emotie over te brengen, dat is gewoonweg pretentieus. Het is een intuïtieve kwestie, je doet die dingen en dat levert een bepaald resultaat op, een bepaald effect. En dat werkt of werkt niet. En door een bepaalde intuïtie die je kunt trainen, levert je werk bepaalde kwaliteiten op en daar ga je mee verder. Dat is je instrumentarium, dat is je gereedschap. Ik heb zelf een heel duidelijk kwaliteitsgevoel. Weet precies wat ik wel en niet mooi vindt. Of wat ik zelf wil of niet wil, dat is heel intuïtief maar ik weet wel precies wanneer het raak is.

Maar de weg van A naar B, wat de kunstenaar maakt en wat de kijker ziet, kan heel vloeibaar verlopen. Als ik zelf zo’n muurschildering heb gemaakt, dan is het ding meer dan ik ooit zelf had kunnen verzinnen. Het is groter geworden dan ik zelf ben, ik heb dan mijn doel bereikt. Dan is het ding zichzelf geworden, en wordt ik de toeschouwer van mijn eigen werk. Het is dus niet van “daar staat een Jasper”. Ik ben dan zelf net zo verbaasd als andere toeschouwers. Ik denk dan niet van lieve hemel wat heb ik nu weer een prestatie geleverd, dat ding maakt zich zelf groter, het is bijna een eigen levend wezen geworden wat naast mij staat. Ik word niet zo pathetisch dat het één van mijn kinderen is, dat is helemaal niet waar. Over een maand schilder ik hem weer over, pats boem, dan is die gewoon weer weg. Daar wordt ik ook gelukkig van, dat je durft af te rekenen met zo’n ding. Het is er geweest, je hebt het kunnen zien, het was grandioos, het was tof, en nu gaan we het gewoon overschilderen en gaan we op naar een nieuwe, dat vind ik gewoonweg mooi. Ik maak wel eens de grap dat het nietszeggende kunst is, dat is het dubbele.

Wil je de voorbereidingen van het werk zien vanaf dag 0, kijk dan op http://bit.ly/1R6Awvv