Franc Carducci

Als Steve Hackett er toch niet was…Tja, dan zou deze cd er ook niet zijn
geweest. Toen de in Amsterdam wonende Fransman Franck Carducci in het
voorprogramma van zijn held had gestaan adviseerde deze hem een album te
maken. Alleskunner Carducci ging aan de slag en binnen een jaar was
'Oddity' een feit.

'Oddity' klinkt als het werk van iemand die eindelijk z’n muzikale ziel en
zaligheid kwijt kan. Het sterke van dit album is dat de sympathie ervan
afdruipt. Er heerst een enorme goodwill vooral omdat de hoge expressieve
stem van Carducci zo aangenaam klinkt. Het album bestaat uit vijf
overwegend middellange nummers en twee bonustracks. De vijf nummers
variëren in tijdsduur van ruim vier tot bijna vijftien minuten. Carducci
geeft je dus goed de tijd om je onder te dompelen in zijn surrealistische
wereld. De composities getuigen van veel visie en zijn buitengewoon
geïnspireerd. Carducci moet het materiaal al jaren in z’n hoofd hebben
gehad. Wat zo fijn is; Carducci is een veelzijdig muzikant waardoor alles
perfect met elkaar samengaat. Hij speelt net zo makkelijk basgitaar als
Mellotron, gitaar of piano, Hammond orgel of twaalfsnarige gitaar. Hij
kent alle in’s en out’s van zijn instrumenten en toch heeft hij ook nog
een beroep gedaan op een hele rits gastmuzikanten. Deze komen
hoofdzakelijk uit de Franse muziekscene waar hij jarenlang deel van
uitmaakte. We hebben dus te maken met een muzikant die weet wat hij wil en
ook hoe hij dat moet realiseren.

Maar liefst vier studio’s waren nodig om de gedachtewereld van Carducci
vorm te geven en omdat de muziek wemelt van de tempo- en sfeerwisselingen
zou je Carducci gemakkelijk kunnen betichten van plakwerk. Wie  echter wat
grondiger naar de plaat luistert zal horen dat dit zeer onterecht is.
Carducci is juist een subliem componist. Niets duurt te lang, elke partij
heeft zeggingskracht. Een andere conclusie die voorkomen moet worden is
dat Carducci niet origineel genoeg zou zijn. De Genesis- en Pink
Floyd-invloeden mogen er dan vaak duimendik bovenop liggen, er is wel
degelijk sprake van een eigen geluid.