Razende reporter

In navolging op mijn eerst geschreven stuk betreffende de invulling van mijn vakantie hierbij deel 2:

Toen eenmaal de aan ons langsgetrokken stoet van veteranen, pipes en drums en grote hoeveelheid Apeldoorners hun weg weer vervolgden richting stad, huis of Omnisport moest ook ik mij als een razende roeland op de fiets richting de Zutphensestraat gaan begeven. Bij navraag bleken er ruim 15.000 mensen langs de route te hebben gestaan om de veteranen een warm en welkom onthaal en “ Hello Again “ te willen bieden.

De camera, programmaboekje Hello Again in de fietstas en op pad. De parade had flink veel tijd in beslag genomen zo zag ik op mijn horloge. Onderweg kwam ik op de Zutphensestraat vele Nederlandse en Canadese vlaggen en spandoeken met wensen erop geschreven voor  “ onze Libarators “. Een heuse perskaart welke ik via Apeldoorn Direct had verkregen maakte het mogelijk om dit alles van dichtbij mee te gaan maken. Bijzonder zo vond ik zelf.

Bij het Omnisport aangekomen kwam ik drommen in rij opgestelde fietsen tegen. Het kon niet anders dan dat het druk zou gaan worden. Even nog een kiekje maken van Prinses Margriet en Mr. Pieter van Vollenhoven en twee van hun kleinkinderen. Zij werden begeleid door de Commissaris van de Koningin van Gelderland Clemens Cornielje en onze eigen burgermeester van Apeldoorn Dhr Berends en dan naar binnen. Een zeker voor 80% gevulde sporthal van het Omnisport met vele Apeldoorners die met een gratis kaartje deze speciale gelegenheid konden bijwonen.

Maar wat was het er warm zeg. Alsof de temperatuur van de zaal niet goed kon worden ingesteld. Ik zag zwetende leden van de diverse pipe and drum bands voor mij zitten en wapperen met een programmaboekje. Maar bovenal keek ik mijn ogen uit naar de grote opkomst van al deze mensen, van het gemêleerde gezelschap. Jong, oud, groot, klein, in een rolstoel, met wandelstok en al wat niet meer. Alsof je de gedachten kon lezen van al deze mensen “hier moet ik als Apeldoorner gewoon bij aanwezig zijn”. Het waren er naar schatting ongeveer 5000 zo heb ik mij laten vertellen. En dan die binnenkomst van de diverse pipe en drum bands om koude rillingen van te krijgen. Even voor u nog wat verdere cijfers en feiten op een rij:

Er waren 8 bands en 2 colourparties tijdens de route en in het Omnisport aanwezig. Daarnaast een stoet van wel 70 oude militaire voertuigen, talrijke verenigingen waar onder die van de Vereniging Oud Apeldoorn die pro deo hun hulp hebben aangeboden. De financiele middelen waren krap maar zijn goed besteedt. De Gemeente Apeldoorn deed met 58.000 een duit in het zakje,  20.000 van Vfonds, 7.500 voor digitale lesbrief van Prins Bernhard Cultuurfonds, 3000 van de Koninklijke Marechaussee en gebruik van hun kazerne voor ontvangst veteranen voorafgaande aan Streetparade, een gratis concert CA Liberation Festival in Omnisport door Kapel van de Koninklijke Luchtmacht, financiële bijdrage van de Royal Canadian Legion Branch 005, steun van Coda en nog vele andere kleinere bijdragen in geld en natura.

Muziek waaronder het natuurlijk uit de film Soldaat van Oranje afkomstige titelsong maar ook het wel bekende You’ll never walk alone alsmede het overbekende We’ll meet again werden afgewisseld met toespraken van onze burgermeester, prachtige gedichten en beeldmateriaal uit lang vervlogen tijden. Jong en oud betraden het podium en maakten het tot een heus Apeldoorns / Canadees feestje. Apeldoorn doet je wat….nog steeds …en vooral op dit soort gedenkwaardige memorabele momenten. Ik denk dat ik mag spreken uit naam van vele Apeldoorners als ik zeg “ dank Gemeente Apeldoorn “ en niet te vergeten de vele mensen / vrijwilligers en verenigingen die dit alles mogelijk hebben gemaakt! Een diepe buiging waardig! And boys and girls we’ll meet again in 2020