Einde van de newbee-periode

Het afgelopen jaar heb ik als newbee met verwondering rondgelopen in Apeldoorn. Het werd tijd om uit te vinden wat Apeldoorn zoal te bieden heeft. Ik moet zeggen, het bevalt me hier.
Een jaar geleden ontdekte ik een Artcafé, dat the place-to-be bleek te zijn. Toute creatief Apeldoorn is daar regelmatig te vinden. Vooral veel fotografen zo viel mij op. Dat is tegelijk een andere les; Apeldoorn is een fotostad. Maar ik ontdekte ook een pizzeria die eigenlijk niet bestond, de prachtige kunst in de openbare ruimte, en het ontbreken van een oude dorpskern; de meeste oude gebouwen in het centrum zijn gesloopt door de grootheidswaanzin van een dorpsbestuur. Dat brengt me op dat andere pijnlijke punt voor Apeldoorn; grondzaken. Ik ben naar Apeldoorn gekomen en woon in de nieuwe wijk Zuidbroek. Het Kristal zou moeten uitgroeien tot de kern van die wijk, compleet met allerlei voorzieningen. Het Kristal is een jaar geleden officieel geopend, maar die voorzieningen. Nada. Er zou een supermarkt komen, maar die mocht van de politiek niet te groot worden omdat die dan een concurrent zou worden voor de supermarkten in Anklaar. Hoezo vrije markt economie? De crisis maakt het ook niet makkelijker; het gaat nog een hele klus worden om Zuidbroek die mooie wijk te laten worden zoals aan het begin werd voorgesteld.
En jeetje, wat er veel het afgelopen jaar; ieder weekeinde waren er wel exposities, concerten en als die er niet waren dan zocht creatief Apeldoorn elkaar gewoon op met bijvoorbeeld een Borrelnood. Of een daaraan gekoppelde rally (wat is dat leuk zeg). En zoals de zondagmiddagen in de zomer, waar in het Oranjepark altijd wel wat te beleven was. Cultureel Apeldoorn liet zich van z’n beste kant zien in de mooie muziektent.
Er was ook nog iets met drakenboten, maar dat heb ik aan me voorbij laten gaan; een mens moet ook gewoon vakantie kunnen hebben. Die botenrace had overigens niets te maken met dat andere evenement; de kanaalconcerten, waar ik heel veel muziek verwachtte, maar aangenaam verrast werd door een workshop van Jack. Top!
Of een stel hobbyfotografen dat zich verenigde en in een wandeling zich volop stortte op een hert in de paleistuinen (het dier zit nog steeds in de stress).
Wat gebeurt er toch veel; Harley-bestuurders die lief zijn voor elkaar, bierdrinkers die op een bierfest niet dronken raken, een schavuit dat zich bier noemt, iets met veteranen op het marktplein, en ook veel irritante wegopbrekingen. Apeldoorn lijkt wat dat betreft op Amsterdam. Een jaar inburgeren in Apeldoorn is een enorm zware taak.
Maar desondanks; Apeldoorn is LEUK!