Expositie ’Apeldoorn en Het Beest’ prikkelt en ontroert

Voor de zevende keer in successie biedt ACEC onderdak aan een zomerexpositie met louter Apeldoornse kunstenaars, fotografen en ontwerpers. De nadruk ligt op de beeldende kunst waarin extra ruimte is vrijgemaakt voor grote werken van Wilma Stegeman, die recentelijk met haar uitvergrote vliegen ‘’de tekening van het jaar’’ maakte. Het leverde haar een lovend oordeel van een landelijke jury op.

De diversiteit is groot, want 20 kunstenaars zijn gevraagd een aandeel te leveren. Bekende, minder bekende en startende kunstenaars geven hun visie op ’Apeldoorn en Het Beest’.

Zo neemt de een het thema letterlijk, terwijl de ander naar het figuurlijke beest in de mens zoekt. Wilma Stegeman mag zich tot de puristen rekenen. Haar wijze van tekenen verraadt een afgeronde opleiding aan de kunstacademie (Kampen) en jaren van zoeken en experimenteren. Haar schedels, het aan ontbinding zijnde vlees er nog op,  zijn bijna te mooi om waar te zijn. Magisch realistisch, maar daar blijft het niet bij.  Een koeienhart heeft ze als het ware ontleed. Van het vlees, vet en de pezen heeft ze een surrealistisch landschap gemaakt die de tongen ongetwijfeld los zal maken.  Nieuw werk allemaal, waarvan op 1 uitzondering na, de primeur van het tentoonstellen aan ACEC is voorbehouden. Het betreft een serie tekeningen die ‘Leftovers’ heet. Dat wat overblijft van wat wij eten van het dier. Onzichtbaar voor de consument.

Voor de kunst heeft ze veel zo niet alles over. Wat te zeggen van  een bezoek aan de slager en daarna het transport van bot, spier en pees in een kleine Fiat?  ,,De geur bleef zeker een dag hangen’’, weet Wilma Stegeman zich te herinneren. Terugkijken op haar winnende tekening, doet ze overigens nauwelijks. ,,Leuk voor mijn cv’’, zegt ze. ,,Ik geef in mijn atelier ook tekenles aan kinderen, wellicht heeft het geholpen om wat cursisten aan te trekken. Moeilijk te meten. Ik til er niet zo zwaar aan. Maar zo’n prijs werkt in ieder geval niet tegen je. Verder kijk ik liever vooruit.’’

Ze zegt aan een proces onderhevig te zijn. ,,Het is heel boeiend als je gevoel zegt dat alles nu zo’n beetje samenkomt. ,,De techniek, de materialen, de thematiek, de tegendraadsheid, de vergankelijkheid en zeker ook de schoonheid. Het gaat niet zozeer om dooie dieren, er zitten meerdere lagen in.’’

Die gelaagdheid zie je ook op een andere (niet bekroonde)  tekening met vliegen. Uitvergroot, razendknap getekend. Hoewel hun aaibaarheidsfactor laag is, liggen ze mooi te wezen op een kantje kleedje. Van dat soort vervreemding kan ze genieten. Ze trekt die lijn dan ook door naar de schedels van koe en schaap en haar landschappen van vlees die in ACEC te zien zijn. ,,Daar waar het gaat wringen, wordt het voor mij interessant. Ik leg de lat steeds hoog, want het moet wel goed getekend zijn. Persoonlijk ging ik ook een grens over, want ik moest uiteindelijk naar de slager toe en vervolgens de koeien- en schapenkop met de ogen er nog in vervoeren. Wat ik ermee moest gaan doen wist ik toen nog niet precies. Zoals ik al zei, het is een proces. Ik zag er al snel structuur in. Door het vlees anders te rangschikken ontstonden zo de landschappen. Ik heb er voor mezelf een stap in de naar mijn mening goede richting mee gezet.’’

Tegendraads

Het werk van Emiel Bruggeman verdient eveneens het predicaat tegendraads. Ook hij werkt met schedels. Net als de oudste deelnemer Jacques Maris druipt de vanitas (ijdelheid/vergankelijkheid) van zijn werk af. In Bruggeman’s geval met een vette knipoog naar de bizarre wereld van de Amerikaanse president Trump. Wat hij in ACEC  laat zien is zeer fotogeniek en spraakmakend tegelijk. En over foto’s gesproken: wat te zegen van de deelname van natuurfotograaf Jan Vermeer wiens werk met enige regelmaat in het magazine van National Geographic Traveller te zien is. Ver van huis vaak in soms lastige omstandigheden. Nog niet zo lang geleden kwam hij terug van een foto-expeditie naar Spitsbergen.

Graffiti en design van eigen bodem (aardewerk, porselein en grote decoratieve dierenbeelden voor onder meer de tuin) maken het geheel compleet. De deelnemende kunstenaars zijn naast bovengenoemde Apeldoorners Bettina Cabrera Regelihg, Roel Ottow, Wytske Averink, Vincent Rijnbende, Jenny Bakker, Maartje van Dokkum, Gonny de Weerd, stadsfotograaf Medea Huisman, Pascal van den Berge, Tine Harleman, Rob Maris, Vienna Romanee, Anouk Bijsterbosch, Anne van As, Sybren Rodenhuis, Wiljo Damstra en Anne Mieke Boonstra.

Opening van ’Apeldoorn en het Beest’ is op zaterdag 14 juli om 16 uur. De expositie is te zien tot en met 2 september. ACEC is open van woensdag tot en met zondag van 12.30 tot 17:00 uur.