Farce Majeure in Orpheus

Vrijdagavond 26 november rond half acht op weg naar theater Orpheus voor de voorstelling ‘Farce Majeure’ door de heren Henk van der Horst en Jan Fillekers.

Al fietsend probeerde ik voor mezelf op een rij te krijgen wat ik van deze avond zou mogen verwachten, een avondje nostalgie, een feest der herkenning, slaapverwekkende verveling of oubollig sentiment? Het beantwoorden van deze vraag nagelaten om me toch over te kunnen geven aan een onbevooroordeeld , gezellig avondje uit.

In een matig bezette Rabobankzaal begonnen de heren hun programma met een korte video-opname van de uitzendingen van het eerste uur (eerste uitzending vond plaats op 15 september 1966) in zwart-wit beelden. Zeer herkenbaar en roept herinneringen op waarna de zaal min of meer spontaan de herkenningsmelodie meezingt, de toon is gezet.

Inspelend op de actualiteit worden de onderwerpen asielzoekers en de zorg op Farce Majeure-achtige  wijze aan de orde gesteld. De riante woonsituatie van leden van ons koninklijk huis lijkt de ultieme optie voor de opvang van asielzoekers. Het Maevita schandaal en een parodie op de zogenaamde keukentafelgesprek illustreert de huidige verwarring waarin onze zorgsysteem zich bevindt.

In een aantal fragmenten worden de overige leden van het Farce Majeure team ten tonele gevoerd om de geheugens een beetje op te frissen, met een licht geroezemoes en een haast te horen glimlachen, geniet de zaal mee van de getoonde beelden en de muziek van Harry Bannink.

Bijzondere uitzendingen werden in herinnering gebracht waaronder die rond de val van het kabinet Cals in 1966, de energiecrisis van 1973 met als succesnummer ‘Kiele, kiele, Koeweit’, de nachtelijke 2^e kamer debatten met de legendarische uitspraak van de freule  Wttewaal van Stoetwegen ‘… dit is gekkenwerk’, een tekst die naadloos in het betreffende Farce Majeure lied werd geïntegreerd.

Een ander hoogtepunt van Farce Majeure was de deelname aan het internationale festival van Montreux met voor het buitenland redelijk kritische items, geheel in lijn met de satirische werkwijze van Farce Majeure.

Na de pauze werd het programma gewijd aan de andere tv-progamma’s waar d heren aan hebben meegewerkt zoals het programma ’Showroom’, dat een beeld gaf van ongewone, bijzondere gewone mensen, zoals de visser die weigerde  te geloven dat de mens op de maan ie geweest, Tante Jet de roeiboten verhuurster, de paardenman Daan Modderman die zijn begrafenis in een lijkkoets, die hij voor dit doel had gekocht, tot in de puntjes had geregeld, de duivenmelkers uit de Transvaalbuurt in Den Haag.

Uitermate trots zijn de heren op de uitvoering van het Farce Majeure lied met het Concertgebouworkest onder leiding van Bernard Haitink.

Daarmee kwam er een einde aan een aangenaam avondje theater, met veel terugblikken op een bijzondere periode uit de Nederlandse televisie geschiedenis. Ik denk dat menige maker van televisie programma’s nog geïnspireerd zal worden door dit werk van Farce Majeure.

Heren bedankt.