Gregory Page verhalende leegte

Al in de foyer van Gigant werden fotograaf Peter Vroon en ik aangesproken over de avond die nog moest beginnen. Niets dan lovende woorden over de man over pakweg over een half uur het podium zou bestijgen: Gregory Page. Deze Iers-Amerikaanse singer – songwriter deed in 2012 Gigant ook al aan en veel mensen hadden dat optreden nog in hun hoofd. Niets mis mee, maar we weten uit de vele shows die wij inmiddels hebben gezien, dat de ene show niet de andere is. Vooral in het genre waarin de heer Page opereert kunnen de verschillen groot zijn.

Het begin is veelbelovend. Met muziek uit een uit 1924 daterende 78 toeren platenspeler opende hij zijn optreden. Alleen met zijn gitaar en dat zou de rest van het optreden zo blijven. Gregory Page heeft een prettige stem en de manier waarop hij gitaar speelt past daar goed bij. Zo ook de liedjes die hij speelt en veel daarvan zijn afkomstig van zijn nieuwe album One way journey home. Een plaat die verhaalt over zijn zoektocht naar de essentie van zijn muzikale Ierse roots. De eerste liedjes zijn overtuigend maar als snel daarna lukt het mij niet echt goed meer de aandacht bij de les te houden. Er is teveel leegte die muzikaal niet echt lekker opgevuld wordt.

Elk liedje is een verhaal, aardig verteld maar hoeveel verhaaltjes kan een mens hebben. Hij vertelt over zijn persoonlijke situaties, de ontmoeting met zijn natuurlijke vader in Parijs en meer. Verhaaltjes die beter uitgediept in een boek waarschijnlijk meer tot leven komen dan op het podium. De liedjes worden afgewisseld met gedichten maar het kon niet voorkomen dat Gregory Page zichzelf al snel herhaalde en de verveling toesloeg.

De fans en liefhebbers van het genre, en een uitverkochte theaterzaal vermoedt dat dit er meer dan genoeg zijn, kwamen best aan hun trekken, maar eerdere shows van Gregory Page waarin hij met band speelde waren vele malen levendiger en interessanter. Hierdoor wist hij ook de niet fans aan zich te binden of nieuwe fans te maken. Ik ben er nog niet zo zeker van dit nu ook gelukt is. Dit alles neemt niet weg dat Gregory Page zelf nog steeds met veel plezier zijn ding doet en daar veel mensen blij mee maakt.