Groot Niet Te Vermijden mag wat subtieler

Vraag me naar het mooiste moment van de show en ik weet het meteen: de poppen van trombonist Evert Josemakers op het eind van de avond. Een speelse knipoog naar de band waarvan hij sinds kort deel uitmaakt: Het Groot Niet Te Vermijden. De aanvulling Dans- en Showorkest laten de heren tegenwoordig weg. Minder is beter, is de leus en die lijn zouden ze eigenlijk moeten doortrekken.

Want het is wel heel veel wat de vijf bandleden met elkaar doen. In hun programma The Inevitables (anno 2017) maken ze niet alleen een muzikale wereldreis, ze nemen ook een loopje met de dood door artiesten te belichten die het tijdelijke voor het eeuwige hebben verwisseld (onvermijdelijk ook al heet je Thielemans, Shaffy, Mercury of Bowie) én ze bespelen hun vaste publiek met een vaak wat vette humor die te weinig subtiele trekjes vertoont. Af en toe een beetje nadenken mag best.

Dertig jaar toert de band in wisselende samenstellingen nu door het land en de fans zijn grijzer geworden. Helaas vertoont ook The Inevitables sleetse plekken. Een pakkie aantrekken en een pruik op je kop zetten is in deze tijden niet meer genoeg. Het is te makkelijk scoren, maar dat zal de fans kennelijk een zorg zijn. Ze slaan zich op de dijen, zingen op commando mee en lachen op de momenten die daarvoor wenselijk zijn.

Uitgekauwd

Een paar voorbeelden? Het uitstapje dat het stel naar Beieren en Tirol voert. Altijd leuk dat Sauerkrautdeutsch, maar het is wel afgezaagd en uitgekauwd. Makkelijk scoren zoals gezegd en daar doet het Reggaenummer niet voor onder. En als je een persiflage durft te maken op bovengenoemde  stervelingen, dan moet je er vocaal toch enigszins bij in de buurt kunnen komen. Nee dus, ver buiten bereik van de zanger, ook al deed hij nog zo zijn best. Een ervaren regisseur die zijn sporen in dit genre heeft verdiend en mentoren als Mini of Maxi zouden onverbiddelijk hebben ingegrepen.

Ruzie gehad met uw partner meneer de recensent of soms te zwaar getafeld? Nee hoor. Ik leg de vinger op de zere plek. De humor die achterblijft ten opzichte van de muzikaliteit. Want als muzikanten behoren ze tot de top. Alleskunners. Groot en Niet te Vermijden. Ook als band vormen ze een ijzersterk, ingespeeld geheel en ik heb heel hard moeten lachen om het stel tuinkabouters dat de gazonverzorger om de tuin probeert te leiden. Uitermate grappig. Ze kunnen het dus wel.

Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen een avondje ongecompliceerd plezier. Ik weet zeker dat het overgrote deel van de bijna uitverkochte Rabobankzaal volgende keer weer even vrolijk terugkeert. Maar ja, niet alles wat er in het theater is te zien en te horen is aan mij besteed.

Het Groot Onvermijdelijk in The Envitables. Donderdag 28 maart Rabobankzaal Orpheus.