Hete zonnige zondag in het Oranjepark

Een zondagmiddag in Apeldoorn. Zomer. 35 graden. Heet. ‘Te heet!’ zeg ik voor het eerst. Hitte is zeker iets voor mij. Maar niet vandaag. Toch was ik er. Het Oranjepark, op die zondagmiddag. Heet. Te heet! Maar gewapend met bidon, want ik wist: er is schaduw.

Tom Wolkers hadden we net gemist. Of juist niet. Ik en mijn wederhelft konden in elk geval gaan genieten van de bigband Free Time Music. Of juist niet. Maar we gingen toch. Het was heet. Te heet.

We vonden een plek in de schaduw. Het was druk. Niet heel druk. Gezellig druk. Maar ook hier heet. De cateraar deed goede zaken. Al is dat slechts een aanname. Ik had immers mijn eigen bidon bij me.

De bigband speelde hun liedjes. De hitte zorgde niet voor een topprestatie. De zangeres zat niet altijd goed bij het inzetten van een couplet. Mijn oor hoorde hier en daar wat foutjes. Wellicht lag dat ook wel aan het matige geregelde geluid van het kapelletje. De zangeres compenseerde die missertjes met prachtige uithalen, het kón gewoon niet aan haar stem liggen.

De drumsolo in één van de nummers was niet de meest indrukwekkende. Een jazzkenner noem ik mezelf niet, maar tot de liefhebbers behoor ik zeker wel. Een solo kan stoerder, maar wellicht paste de drummer zich aan, aan het aanwezige publiek. Dat was nou eenmaal niet de hippe stoere (jazz)generatie. Iets grijzer dan ik. Eerlijk? veel grijzer. Maar minstens zo leuk en aardig. Zij genoten. En ik heus ook wel.

Ik weiger daarom de detailtjes toe te schrijven aan de muzikanten. Er werd vooral wat harder geklapt als de muziek wat meer tempo had en de uithalen van de zangeres pittiger waren. Maar echt indrukwekkend was de band deze zondag niet. Het geluid en de hitte. Het was voor hen ook heet. Te heet.

Indien een nieuwe kans zich aandient in Apeldoorn geef ik het weer een kans. Want met betere omstandigheden, beter geluid, weet ik zeker dat deze band ook beter kan… beter is.

Zondag was gewoon te heet!