Lucas Vastenhout, een gepassioneerd schrijver

Acht jaar na het verschijnen van zijn debuutroman ‘Oordeel’, over  genoegdoening na het overlijden van zijn kleinzoon door medische missers, brengt Lucas zijn tweede roman ‘Een kussen van satijn’ uit. Op zaterdag 25 maart 2017 vindt de feestelijke presentatie van het boek plaats om 15:3-17:30 uur in Artcafé Sam-Sam in de Van Kinsbergenstraat  nummer 17 in Apeldoorn.

Een kussen van satijn is een aangrijpende familiegeschiedenis rond het sterfbed van de vader. Liefde, verlangen en aandacht zijn thema’s die in dit boek aan de orde komen.

De achterflap verwoordt dit als volgt:

,,De verhouding tussen zijn vader en moeder komt geleidelijk in beeld door zowel schrijnende als bij vlagen tragikomische voorvallen. Gaandeweg wordt ook de moeilijke relatie van Rutger met zijn ouders steeds duidelijker. Zijn moeder vraagt echtscheiding aan als zijn tobbende vader al jaren in een psychiatrische kliniek vertoeft. Maar waarom  kan ze haar ex niet loslaten? Vinden zijn vader en moeder elkaar alsnog?’’

Een uitnodigende tekst die de nieuwsgierigheid prikkelt en aanleiding is om Lucas eens te bevragen.

Waar is het schrijverschap van jou ontstaan, al van jongs af?

,,Eigenlijk wel, als ik nu terugkijk schreef ik altijd al artikelen: voor het blad van de middelbare school en diverse bedrijfsbladen.”

Het schrijven zat als het ware in je bloed.

,,Ja, maar vooral het lezen, dat is eigenlijk de basis. Als kind woonde ik in Utrecht en was ik, naast de Openbare Bibliotheek, ook lid van een particuliere bibliotheek, die had spannender boeken, veel Sf-boeken. Als je veel leest prikkelt dat je fantasie en dan krijg je wel de neiging om te schrijven. De eerste verhalen die ik schreef waren in de fantasy-sfeer, en zo ben ik begonnen.”

Deed je ook wel mee aan schrijfwedstrijden en dergelijke?

,,Destijds had je nog de literatuurprijs van de stad Apeldoorn, ik heb toen in 1974 een serie fantasy-verhalen ingestuurd waarmee ik de prozaprijs heb gewonnen. Tegelijkertijd kreeg Willem Bierman de poëzieprijs voor zijn gedichten. Het schrijven raakte daarna een beetje in het slop door de dagelijkse beslommeringen van werk en gezin. En ook heb ik nog jaren gestudeerd aan de Open Universiteit, je kunt je tijd maar één keer besteden. Daarna kwam het schrijven weer meer op de voorgrond.”

Je kleinzoon heeft door medische missers zijn leven verloren. Welke invloed heeft dat gehad op jezelf en op het schrijven?

,,Ik ben in 2001 en 2002 druk bezig geweest om de tuchtzaken te begeleiden. Het doen van onderzoek, inlezen, stukken voorbereiden, maar uiteindelijk is er maar één arts veroordeeld. Het bleef toch doorwerken en ik wilde mijn onmacht en mijn woede omzetten in een boek en dat is ‘Oordeel’ geworden, een roman, puur fictie, waarin de opa wraak neemt op de artsen. Het heeft me geholpen met de verwerking. In die tijd heeft het aardig wat aandacht gekregen, tot op landelijk niveau.”

Hoe is deze laatste roman ‘Een kussen van satijn’ tot stand gekomen?

,,De basis is gelegd bij verschillende schrijfcursussen. Ik heb een paar jaar bij Markant gezeten. Dat was geweldig, heel veel verschillende mensen ontmoet en les gehad van in totaal vijf docenten. Ik heb ook lessen gevolgd bij de Schrijversvakschool en bij Scriptplus in Amsterdam. Daar ontstonden allerlei verhalen. Ik had meer dan 20 verhalen en dacht wat moet ik er mee doen. Uit de vele gesprekken met mijn Apeldoornse schrijfvriend Ecco Staller is langzamerhand het idee voor gegroeid de verhalen om te zetten in een roman. Zelf houd ik niet zoveel van publiciteit en aandacht. Via Ecco ben ik bij uitgeverij Aspekt terechtgekomen.”

Hoe verliep het proces vervolgens?

,,Ik heb alle verhalen weer doorgenomen en geordend om zo een geheel te kunnen smeden. Zo ontstond de kapstok voor het boek rondom het overlijden van mijn vader. Het groeide uit tot een evenwichtig geheel, waarin ook een plek werd ingeruimd voor de moeder. Alhoewel ik in principe de meeste verhalen al had, duurde het toch nog wel een jaar om het geheel tot een roman af te ronden. Maar dan komt de beoordeling van het tekstbureau, corrigeren, stijlfoutjes wegwerken en vervolgens gaat het naar de vormgever. En uiteindelijk moet ik zelf ook tevreden zijn.”

Ik vernam dat een volgend boek in de vorm van een verhalenbundel al in de steigers staat. Wat is het en wanneer kunnen we dat verwachten?

,,Dit gaat ook om verhalen die ikl eerder heb geschreven en soms al gepubliceerd zijn. Sommige zijn Roald Dahl-achtige verhalen met bijzondere ontknopingen. In 2018 wil ik dat gaan uitbrengen onder de titel: “Een koning die zijn schoenen poetste”. Kleine oplage voor geïnteresseerde lezers.”

Signeersessie bij presentatie van ‘Een kussen van satijn’ van Lucas Vastenhout
25 Maart 2017 15:30-17:30 uur
Artcafé Sam-Sam, van Kinsbergenstraat 17, Apeldoorn

Een drankje en een borrelhapje staan klaar.