Prinses voor een dag

Vorige week waren alweer de laatste prinsessendagen op Paleis het Loo. Een jaarlijks terugkerend feest voor kleine (maar ook grote) meisjes. Het plezier begon al op de parkeerplaats waar de dametjes na een lange autorit in hun prinsessenoutfit werden gehesen. De haren waren thuis al gevlochten. Een plastic diadeem maakte het af. Een enkel eenzaam prinsje was vaak verkleed als ridder of als koning. Tot zover klopt de vergelijking met voorgaande jaren. Want ook hier is de invloed van corona duidelijk merkbaar.

Eenmaal binnen, na een gereserveerd tijdslot, kregen de kleine vorstenkindjes een heuse goodiebag uitgereikt. In de tas bevond zich een papieren kroon, zelf in te kleuren met bijgevoegde kleurtjes. Dit in tegenstelling tot de eerdere gewoonte waar kinderen hun kroon konden versieren aan lange tafels, die bedolven waren onder de stickers, lintjes, stiften, strikjes en vooral veel glitter. In de tas zat ook een vel met plaktattoos die de dametjes (en het enkele heertje) op hun huid konden plakken, dit was in plaats van uitgebreide schmink. Een en ander moest wel eerst losgeknipt worden en dat ging lastig zonder schaar. Maar zo hadden ze thuis ook nog iets te doen. Verder zat er een plattegrond in die dan weer handig was voor de ouders.

Eerst naar het stallencomplex waar een als lakei verklede man de prinsesjes op grappige wijze in de maling nam met zijn goochelkunsten. Daarna over de IJskelderlaan naar de paleistuinen. Onderweg stonden diverse grappige borden met tips hoe je netjes kunt lopen en deftig kunt wuiven. Was er de voorgaande jaren nog een echt witte prinsessenkoets voortgetrokken door echte zwarte Friese paarden, dit jaar waren vele vaders en opa’s de klos om als vervoermiddel te fungeren. Zo kwamen de meisjes toch op min of meer Koninklijke wijze op hun plaats van bestemming.

In de tuinen kon er etiquetteles gevolgd worden, over hordes gesprongen worden (jammer genoeg de enige actieve bezigheid) en er was elk uur een voorstelling van ongeveer 20 minuten. De voorstelling ging over een prinses die graag op staatsbezoek wilde. Hoewel niemand van het jonge publiek wist wat dit betekende, snapte iedereen direct dat de prinses zich verveelde toen ze ondersteboven in haar gouden stoel ging zitten, met haar royaal opgevulde derrière naar boven. Ze had een mooie prinsessennaam maar iedereen noemde haar direct ‘prinses met de dikke billen’. Het was een interactief verhaaltje waaraan de meeste prinsesjes deelnamen en van genoten.

Voorgaande jaren werden alle bezoekstertjes in de gelegenheid gesteld op audiëntie te verschijnen bij Koning William en Koningin Mary, de oorspronkelijke bewoners van dit Paleis. Een handje geven, een knikje maken en natuurlijk een foto als bewijs zat er dit jaar niet in. Op zich begrijpelijk in verband met de 1,5 meter maatregel, maar jammer was het wel. Er liepen ook slechts vier figuranten rond, hetgeen wat toch wat tegenviel. Waarom niet wat meer figuranten/prinsessen verspreid over het park opgesteld en dan met een fluwelen koord 2 meter rondom afgezet. Zo zou het prinsessengehalte een stuk hoger uitvallen en konden er evenzogoed foto’s gemaakt worden.

Uiteindelijk werd er bij de Prins Hendrik garage nog wat gedronken en een tafel gevonden om de papieren kroon in te kleuren, die voor velen nog te groot bleek… Daarna konden de vermoeide, warme en plakkerige prinsesjes terugkijken op een heerlijk feest: ‘Prinses zijn voor één dag’. Graag tot volgend jaar!