Rootsriders @ Gigant

Afgelopen donderdag ben ik naar het optreden van Rootsriders in de Gigant in Apeldoorn geweest. Buiten stonden al wat fans ongeduldig te wachten, verhalen van “ik heb hun agenda op Facebook gepost”, “ik ben daar al geweest en ga ook daar nog naartoe”, hoorde ik dan ook regelmatig. Dat is leuk voor deze band, eindelijk de grote doorbraak en vele uitverkochte zalen, al vaak op tv geweest. Ze hebben het verdiend.

Voor mij was het de derde of vierde maal dat ik deze Bob Marley tribute band bezocht. Ooit zat Shirma Rouse nog als achtergrondzangeres bij deze band. Mitchell Burning heeft zich wat langer voor deze band verdienstelijk gemaakt, maar hij is vertrokken. De zaal in Gigant was goed gevuld, de sfeer zat er ook goed in. Ik keek dan ook uit naar het optreden van deze band. De bandleden kwamen wat mat het podium op en begonnen om klokslag negen uur met hun optreden.

Na de eerste paar nummers begon het bij mij niet te kriebelen. Ik miste wat. Ze speelden goed, de samenwerking was top, Mohammed Ali hun nieuwe zanger ook top en twee mooie achtergrondzangeressen. Hun show was gelikt en het samenspel was goed maar hoe zeer ik mijn best ook deed, ik kreeg het gevoel niet te pakken. Een half uur voor het einde was het voor mij dan ook genoeg geweest en heb ik de zaal verlaten.
In het café van Gigant heb ik toen nog even een biertje gedronken en nagepraat met Peter. Daar bleek dat er meer mensen net zo dachten over het optreden.

Misschien had de band in Apeldoorn hun avond niet of misschien had ik hem niet, dat weet ik niet. Deze keer vond ik Rootsriders, Rootsriders niet meer. Ik hoop voor hun andere optredens in Nederland dat het anders is.