Sara Kroos in Orpheus

Je zal maar een cabaretière in de familie hebben, dat is een gedachte die bij mij bleef hangen na de voorstelling. Ze beschrijft haar moeder die dolenthousiast meedeelt dat ze het huis naast jou heeft gekocht. Een schoonmoeder die een typering ondergaat, waarbij je zeker weet dat je daar nooit meer over de vloer hoeft te komen. Een schoolmoeder die als “kloek” typering verder uitgewerkt en afgewerkt wordt. En ook nog haar relatie met haar puberende dochter. Zo passeren er nogal wat mensen die grandioos op hun clichés getypeerd en daarna gefileerd worden.

Na een zoekend begin kwam Sara op dreef in een tempo waarvan je vaak van de ene lach in de andere lach donderde. Ook veel van de liedjes hadden een stevig ritme versterkt door een drummer, Rutger Hoorn. Die drummen kon!

De moeder relatie was de rode draad die door de voorstelling liep. Via flashbacks vertelde ze de reden waarom ze de deur opendeed met één voet klem in een emmer sop. En dat in een verhaallijn dat liep van een drie generatie reis door Senegal via een verwen(s)weekend die ze met haar moeder had beleefd. Met zijpaden zoals haar relatie met de schoolmoeders en een performance over 5 manieren die zij (her)kende hoe vrouwen “klaar kwamen”.

Haar spel deed me overigens denken aan Youp van ’t Hek. Eenzelfde manier van waarnemen, typeren, fileren en zich er tegen afzetten. Alleen natuurlijk op de Sara Kroos manier en dan nog een groot verschil… Sara kan zingen. Heerlijke stem, met goed pianospel en een goede drummer ter onderbouwing. Een geslaagde avond.