Schijnwerper op Kunst: Gerda Dapper en de gewone man/vrouw

Na bijna 2 jaar geringe aandacht voor kunst en cultuur, als gevolg van de coronapandemie en alle daarmee samenhangende beperkingen, start Apeldoorn Direct een nieuwe serie berichten onder de titel: ‘Schijnwerper op Kunst’. In deze reeks draait het om één specifiek werk, in welke vorm dan ook, en de maker die er achter zit. Vandaag is dat schilder Gerda Dapper en haar werk.

“Van kinds af aan heb ik getekend, ik kon ergens rustig zitten en de omgeving gade slaan. Daar is eigenlijk mijn fascinatie  voor het portret al ontstaan. Mijn motivatie om kunst te maken is tweeledig. Ik kan opgaan in tekenen en schilderen omdat ik daardoor ‘helemaal van de wereld ben’. Het geeft mij energie en inspiratie. En het tweede is de maatschappelijke impact : vrouwen van kleur.

Ik schilder meestal naar model of plein air, zeg maar landschappen ter plekke. Het is hard werken omdat het licht altijd weer verandert en het werk daardoor spannend maakt.

Dit portret heb ik naar model gemaakt in Zambia, waar ik een project bezocht. Ik was daar een poos op locatie en had zo mogelijkheid om contact te maken met de mensen. Vraag ze dan of ze het goed vinden dat ik hen schilder of teken. Ik kies de gewone vrouw/man en niet degene die het al gemaakt hebben.

Vaak zijn ze helemaal niet gewend om die aandacht te krijgen en te zien hoe mooi ze zijn! Voor mij is het van belang dat ze zichzelf in het portret herkennen en ze door het portret ook een positief gevoel krijgen. Dat ontbreekt bij vrouwen nogal eens. Mannen zijn vaak belangrijker dan vrouwen.

Zelf heb ik een periode in het buitenland gewoond en gewerkt  en trekt de ‘gekleurde mens’ mij erg. Ze zijn vaak zo naturel in het poseren en daardoor voor mij geliefde modellen. De schil van je mooier voordoen dan je bent valt dan weg.

De maatschappelijke impact van een gekleurd portret zien we helaas nog weinig terug in de exposities/ en musea. In 2009 heb ik een project gedaan: Drie generaties Gastarbeiders , in 20 portretten. Met ‘gekleurde schoonheid’ in het Rijksmuseum gehangen en de genomineerde voor de Van Reekum Cultuurprijs 2021. Zo hoop ik in kleine stapjes mijn bijdrage aan de zichtbaarheid van deze onzichtbare mensen te leveren.”