Twee meter mompelende Meindert in het Muziekcafé

Hier had een heel leuk stukje kunnen staan: een recensie van Bazbo. Een recensie over het optreden van een Groningse Fries in het muziekcafé van de Gigant. De boomlange Meindert Talma, met de vorm van een populier. Of, zoals mijn ex-schoonmoeder altijd zei: ‘schraal als een peppeltje.’
Dat Meindert een boek geschreven heeft. En dat dat boek “Kelderkoorts” heet en de subtitel: ‘Nederlands onbekendste popster I’ is. En dat Meindert tijdens zijn optreden passages uit zijn boek voorleest, met filmbeelden op zo’n ouderwetse diaprojector. Af en toe zingt hij een liedje. In het Nederlands; met een Friese tongval. Iedere ‘z’ wordt uitgesproken als een ‘s’. Met een maf Korg-keyboardje op z’n schoot. Meindert heeft van hele belangrijke media, zoals Vrij Nederland, OOR en de Volkskrant, tientallen veren in zijn kontgat gestoken gekregen. Meindert leest voor: zéér eentonig. Het lijkt of hij dat bewust doet om zijn ‘Nederlands onbekendste popster-status’ kracht bij te zetten. Hij vreet de microfoon tijdens het voorlezen bijkans op: dan weet hij kennelijk zeker dat hij moeilijk verstaanbaar is. Het publiek (de eerste twee rijen zijn fans, dat kan niet anders) glimlacht bij iedere frase die Meindert voordraagt uit zijn boek. Er wordt meer tijd besteed aan het voorlezen, dan aan de muziek.
Het is niet altijd makkelijk te verstaan wat Meindert zegt of zingt. Het liedje ‘Surhuisterveen’ is wel geinig. “Hij sat er in de kerk, hij sat er op het korfbal. Hij sat er ongemerkt: altijd achter ’t orgel.”
Autobiografisch?
Maar er is geen leuk stukje. Bazbo kon niet komen en ik vond het optreden niet leuk.
Het zij zo.