Twee verzen van stadsdichter Aad

In de afgelopen week is onze stadsdichter Aad van der Waal weer in de pen geklommen hetgeen twee verzen heeft opgeleverd. Het ene gedicht is plaatselijk ingekleurd, de reikwijdte van vers twee overschrijdt de stadsgrenzen.

Koningslijntje

Ik speur met Googlemaps- en streetview ogen
naar de verdwenen Koninklijke tak
De blauwe bloedlijn ligt groen op te drogen

De vader van ’t royale reisgemak
verliet ons – op dood spoor – reeds lang geleden
waarna ’t die tak aan voedingsstof ontbrak

En toen zijn dochter koud was afgetreden
verliet een laatste reiziger de trein
die slechts met goederen is doorgereden

En nu, aan ’t einde van die levenslijn
ben jij voor ’t schrale voorstellingsvermogen
een ijzerarm en lintvormig terrein

Maar soms bereikt een stoomfluit nog het oor
en ligt er zonder rails nog steeds een spoor

Het syndroom van Nashville

Voor K. van der Staaij

Men lijkt besmetting al te zeer te vrezen
en heeft elk mens dat anders is geaard
vanuit de zendingsdrang hem te genezen
noodzakelijkerwijs vast ziek verklaard

De Bijbel wordt gebruikt als medisch handboek
waardoor een voorgeschreven medicijn
vaak bitter smaakt als een aloude banvloek
en het geen pretje is patiënt te zijn

MS en TBC zijn nare zaken
COPD en Q koorts; ook niet fijn
ME en ALS kunnen je raken
(en nierstenen doen soms behoorlijk pijn)

Maar heb je SGP onder de leden
dan moet er extra hard worden gebeden

© Aad van der Waal Januari 2019