In Beeld: Joey & Jody van Restaurant Zenith

Joey en Jody bestieren sinds een kleine 2 jaar Restaurant Zenith aan de Koninginnelaan in Apeldoorn, hij zwaait er de scepter in de keuken en zij is de gastvrouw.

Hoe was het om jullie eigen restaurant te starten?

Jody: “In de loopbaan van ons beiden kregen we bepaalde functies in een zaak met veel verantwoordelijkheden. Daarin ontwikkel je jezelf en het is mooi dat een werkgever je daarvoor de kansen biedt. Op een gegeven moment kwamen we beiden tot de conclusie: misschien kunnen we het zelf ook. In plaats van het voor iemand doen, het echt zelf kunnen doen. Ik denk dat dat bij ons eigenlijk van nature is gegaan. Joey is chef-kok geweest in verschillende zaken, ik ben vooral gastvrouw en restaurantmanager geweest. Daarin wil je jezelf verbreden en anderen ontlasten. We zijn nog heel jong en op mijn 25ste kwam het kwam op ons pad.”

Hoe kwamen jullie in Apeldoorn terecht?

Jody: “Ik ken Leon en Esther, de voormalige eigenaren, die op deze locatie Sizzles hadden. Ik heb voor ze mogen werken en we hadden elk altijd al de wens om een eigen zaak te beginnen. Esther heeft mij een berichtje gedaan of wij open stonden voor een gesprek. Zij gingen verhuizen en zo is het gekomen.”

Wat kunnen de mensen in Zenith verwachten?

Jody: “Kwalitatief heel erg goed eten. Een gastronomische beleving, een genot voor de smaakpapillen. Echt een avondje uit, niet zomaar even eten en na een uurtje weer buiten staan Het is eigenlijk een avondvullend programma. Genieten van Joey’s kookkunsten.”

Waar hebben jullie het vak geleerd en je ervaring opgedaan, Joey als chef en Jody als gastvrouw?

Jody: “Ik ben van mening dat een hoge hotelschool niet de basis is voor een echte topgastvrouw. Een hotelschool richt zich meer op het management en cijfers, je omzet en targets. Ik denk dat veelal de meer praktisch opgeleide mensen eerder in beeld komen voor goed gastheerschap. Het gastheerschap is echt passie en ervaring. Gastencontact kun je niet leren, dat zit in je. Je kunt tools aanreiken om het wat makkelijker te maken, met hartelijkheid en openheid, het aanvoelen. Dat kun je niet leren, het zit erin of niet. Als 15-jarige ben ik in een Michelin-sterren restaurant gaan werken waar de theorie van mijn reguliere opleiding niet echt bij aansloot. School vond ik wel heel belangrijk en wilde ik absoluut afronden. Ik heb dit gedaan met één dag naar school en 4 dagen werken. Daarnaast heb ik mij weten te onderscheiden door naast mijn reguliere opleiding speciale cursussen te volgen.”

Joey: “We hebben hele andere loopbanen gehad die nu mooi samen komen. Ik heb 2 jaar de reguliere koksopleiding gedaan en 4 jaar de Cas Spijkers Academie. Een hogere aangeschreven studie voor koks. Meer gespecialiseerd, daar komt de theorie en de praktijk dichter bij elkaar. Er is ook aandacht voor de patisserie, brood, wild, vlees en vis. Echt gericht op talentontwikkeling. Ook als het om talen gaat, alles staat altijd in dienst van de keuken. Één dag in de week theorie en de andere dagen gewoon werken.  Ik zat in een klas van zes en om de twee weken was er een de chef en was je verantwoordelijk voor het hele proces. Zo bouwde je je ervaring op. Vanuit de academie werk je een jaar lang bij een restaurant. Na de academie ging ik fulltime werken in Rotterdam bij
een 2-sterren zaak. Daarna naar Zeeland in een 1-Ster zaak in Cadzand.  Daarna teruggekeerd naar een van mijn oudere leerbedrijven, ‘De Swarte Ruijter’ in Holten als souschef en daar hebben we elkaar gevonden. Ook nog in Amsterdam gewerkt en nu hier in Apeldoorn.”

Wie staan er nog om jullie heen?

Joey: “Naast Jody staan er nog 2 fulltimers naast haar in de bediening en voor een deel nog parttimers. In de keuken 2 fulltimers en een leerling. Mijn souschef is meegekomen vanuit msterdam.”

Hoeveel gasten kunnen jullie hebben en waar komen ze voor?

Jody: “Maximale capaciteit qua zitplaatsen is om en nabij de 50, officieel hebben we 56 zitplekken. Gemiddeld gaan wij uit van 45 couverts. Daarin kunnen we wel variëren. Om de grote tafel kunnen we 6 of 8 stoelen plaatsen.”

Joey: “De meeste mensen komen voor het verrassingsmenu van 4 tot 7 gangen. Daarnaast hebben we een à la carte menu voor de mensen die daar echt genoeg aan hebben. We bieden echt een ruime keuze waar onze vaste gasten van kunnen genieten. En we overleggen het altijd met de gast waar ze voor open staan. In de verrassingsmenu’s kan ik echt mijn kwaliteiten laten zien, waarbij het genieten altijd voorop staat. Onze gasten staan echt open voor een verrassing, daarin vertrouwen ze op ons concept. Er is wederzijds respect voor elkaar.”

Jody: “Ons concept is echt ‘fine dining’. Met meerdere gangen menu’s, verfijnde gerechten, goede gastronomie, echt een avondje uit. Het totaal plaatje, zoals wij vinden dat het moet, het moet wel Zenith zijn.”

Waar halen jullie je spullen vandaan?

Jody/Joey: “Heel veel verschillende leveranciers, vooral lokaal, daar letten we heel erg op. Speciale leveranciers met korte lijntjes. We hebben onze eigen moestuin, daar verbouw ik allerlei kruiden voor onze keuken. Volledig in eigen beheer, je bent er wel dagelijks mee bezig. De moestuin is eigenlijk een nieuwe hobby geworden, maar wel volledig ten dienste van Zenith.”

Kan de vegetariër hier ook aanschuiven?

Joey: “Ik vind het heel erg leuk om vegetarisch te koken. Daarbij is het niet zo dat ze 2 keer het garnituur krijgen van een hoofdgerecht, maar ik maak echt een apart vegetarisch hoofdgerecht en niet hetzelfde bord zonder vlees of vis. De vraag naar vegetarisch eten neemt wel toe.”

Wat voor mensen weten Zenith te vinden?

Jody: “Het is heel breed. Iedereen is hier welkom. Het zijn wel de liefhebbers, ze weten wel waar ze heen gaan. Het gaat van 20 tot 80, alles zit door elkaar heen. Iedereen kan hier wel aan zijn trekken komen.”

Wat is de impact geweest van de corona crisis?

Jody: “Het was een beroerde tijd. We hebben 10 werkdagen mogen hebben. We vielen buiten alle regelingen, we hadden niks, echt helemaal niks, alleen maar vaste lasten wat we probeerden te dekken met het terug verdienen in ons take away concept en dat is uiteindelijk gelukt. Het is eigenlijk een wonder dat we bestaan. We zijn begonnen met zelf flyeren in verschillende buurten van Apeldoorn met het menu wat we konden aanbieden. We hadden nog geen naamsbekendheid, eigenlijk stonden we met 10-0 achter. En toch, daar zijn we de mensen van Apeldoorn nog heel dankbaar voor, hebben we klandizie mogen opbouwen en hebben we tot op de dag van vandaag een vaste klantenkring kunnen opbouwen. Waar we heel trots en dankbaar voor zijn. De zaak heeft zichzelf overeind weten te houden. Daar staat tegenover veel loyaliteit van je personeel. Dag in, dag uit heel hard werken met elkaar, inventief bezig zijn zodat je interessant blijft en je gasten je blijven zien. De kwaliteit en de mond tot mond reclame heeft ons daarbij geholpen. In die tijd werd er wel eens een traantje weggepinkt. We zijn trots waar we nu staan. Het doel is blije gasten, een goed lopende zaak en een gezond bedrijf.”

Hoe bewaren jullie de grens tussen ‘de zaak’ en privé, waar halen jullie je ontspanning vandaan?

Jody: “Ja, dat vinden we heel belangrijk. We willen niet de ‘old school’ tijden die we zelf hebben meegemaakt en niet dag en nacht met de zaak bezig zijn. Dat geldt ook voor het personeel. Dus hebben we gezegd: geen lange werkdagen meer, geen vijfdaagse werkweek maar 4 daagse als het kan en dat kan gelukkig heel erg vaak. Ik heb mijn vrije tijd echt heel hard nodig voor mijn hobby naast het werk. Mijn hobby is niet alleen maar werk. Maar wel belangrijk en dan gaat het om mijn dieren waaronder mijn paarden. Met mijn paarden zit ik echt in een andere wereld.”

Joey: “Ik heb de moestuin en daarnaast is mijn werk mijn hobby en andersom, heel simpel.”

Waar staan jullie over 5 tot 10 jaar?

Jody: “Ik hoop dat Zenith nog is wat het is. Dat we ons hebben ontwikkeld in kooktechnieken maar ook zeker aan de voorkant. Ik hoop dat Zenith dan is verbouwd naar de ideeën die we voor ogen hebben. Zeker nog op de Koninginnelaan. We willen hier zeker niet weg. Het pand zelf heeft nog zoveel potentie. De komende 5 jaar zijn we daar nog wel zoet mee.”