In Beeld: Kees Blom, fijnschilder

In Beeld: Kees Blom

Kees Blom succesvol en gerenommeerd fijnschilder in Apeldoorn. Zijn werk is op veel plekken in Nederland en daarbuiten te zien. Zo ook in het bekende Museum Mohlmann in Appingedam. Verder geeft hij schilderlessen in olieverftechnieken, voor groepen en vrij individueel-schilderen, workshops en masterclasses waarin hij zijn leerlingen kennis laat maken met de techniek van de fijnschilderkunst in al zijn facetten.

Hoe ben je zo in de wereld van de fijnschilderkunst verzeild geraakt?
“Ik denk dat het meer is voortgevloeid uit het ambacht. Ik heb wel voor schilderijen gestaan en vroeg ik me af: hoe krijgen ze het voor elkaar. De bewondering en de techniek daar ging ik voor en niet zozeer wat zegt het werk mij. Hoe is dat gemaakt, hoe komt zoiets tot stand, analytisch beschouwd. Ik had destijds meer oog voor het ambacht en de techniek en minder voor de kunst. In de loop der tijd is dat veranderd en speelt de kunst een grotere rol in mijn werk. Ik was een vak-freak geworden, kleurenleer, opbouw van een palet, toonwaardes. Ik wilde alles heel precies weten en kennen.”

Wat boeit jou in de fijnschilderkunst?
“Het boeit me uitermate. Je moet analytisch kijken naar wat een volgende verflaag doet op je werk. Eigenlijk is het voor mij meditatief, dat gepriegel op een paneel. Dat boeit mij wel in de fijnschilderkunst, de details, dat je kunt zien dat alles klopt, dat je kunt zien wat het is. Dat vind ik wel mooi, maar ik laat dat nu meer los. Ik ben een stap verder in het proces.”

Waar heb je je kennis en ervaring opgedaan op een academie?
“Nee, soms denk ik wel: had in maar een andere keuze gemaakt in het verleden. Achteraf hoor je van collega’s die allemaal de academie hebben gedaan dat de weg die ik gevolgd heb, helemaal prima is. Geen ballast van allerlei overbodige verhalen. Een schilderij moet zichzelf uitleggen. Ik heb mijn eigen pad gevolgd en dat heeft me gebracht tot  waar ik nu sta. Door les te geven, leer jezelf ook weer. De problemen die de cursisten tegen komen, moet ik wel oplossen. Ik ben en blijf een vak-freak. Met het samenstellen van mijn palet ben ik gewoon een uur bezig voor ik kan beginnen, in het begin snappen leerlingen dat nog niet. Je palet is het belangrijkste wat er is. Ik geef ook workshops in kleurenleer en palet opzetten. Ik heb daarvoor mijn eigen methode ontwikkeld. Het ingewikkelde ont-wikkeld. Herhaling, vlieguren maken is de sleutel.”

Hoeveel jaar ben je eigenlijk al bezig?
“Ik ben al 16 jaar professioneel bezig. Ik ben al wel langer bezig, eigenlijk van kinds af aan. Mijn vader werkte bij van Gelder en daarnaast was hij kunstschilder. Hij was bevriend met Apeldoornse kunstenaars als Hugo Polderman, Jan Hendrik Perseijn. Als kind ging ik mee op atelierbezoek samen met mijn vader. Ik heb het 100% aan mijn vader te danken dat ik schilder. Ik was een jaar of 7/8 en heb de schriftelijke tekenacademie gedaan, met heel goede docenten. Ik was alleen maar aan het tekenen en was dus zo door de stof heen met allemaal achten en negens. Een docent belde mijn vader op met de vraag of hij mij daarbij hielp en op een zaterdag kwam hij bij mijn vader op bezoek en vroeg hij mij wat ik verder wilde. Tekenles voor volwassenen, maar ik had alles al gedaan wat ze mij konden leren. Ik ben nog overgestapt naar modetekenen. Als ik teken breng ik alles terug naar zijn grondvorm, dat geldt voor alles wat ik teken of schilder. Dat heb ik echt geleerd vanuit die tekenlessen. Je moet het wel blijven onderhouden,  zo heb ik ooit lessen gehad van een Russische kunstenaar. Eerst alsmaar omega-tjes maken, elke dag oefenen, met rechts en met links, dan met beide handen. Totdat het automatisch uit je handen vloeit.”

Heb je nog schilders die voorbeelden voor je zijn geweest?
“Niet zozeer om het werk zelf, maar meer gezien vanuit het vakman- en ondernemerschap. Vanuit het werk gezien zou ik op Henk Helmantel uitkomen. Ik bewonder hem op zijn techniek. Ik heb niet echt voorbeelden waarnaar ik wil werken. Ik zie bijvoorbeeld een mooie stofuitdrukking, maar zou het schilderij niet aan mijn muur willen hebben. Bij mij is het zo met die kommen, altijd maar weer die kommen. Voor mij staat het symbool voor ‘ontvangen’. De kom die omarmd wordt door het licht vanuit verschillende gezichtspunten. In de loop der jaren wordt de slagschaduw steeds zwakker, het licht is heel belangrijk. Dat licht is een heimwee-herinnering vanuit een BDE ervaring die ik heb gehad in 1987. Uiteindelijk zijn alle kommen toch verschillend. Ze worden steeds groter met veel gelaagdheid erin. Je moet een werk zien en voelen.”

Hoe was je leven voordat de fijnschilderkunst je in zijn greep kreeg?
“Hiervoor had ik een timmerbedrijf.  Ik ben altijd timmerman geweest.  Als 4-jarige viel ik altijd in slaap en ben ik opgenomen geweest in het Ludwina-ziekenhuis. Diagnose een vlek en een gat in mijn long. Ik sliep de hele tijd en leefde in mijn eigen dromen. Ik leefde meer in mijn eigen binnenwereld dan in de werkelijkheid van alle dag. Droomde met de ogen open en ik was meestal in mijn eigen droomlandschap ging overal naar toe en kende alle weggetjes. Zo rond mijn twaalfde ben ik uit die droomwereld gestapt, maar ik kon niet leren op de gewone, schoolse manier. Ik ging naar de LTS door mijn docenten ben ik er doorheen geloodst, de praktijk deed ik fluitend. Ik maakte de mooiste pen/gat verbindingen, ik maakte alles. Ik kon niet meten maar deed het dan net even anders op mijn manier. Ik was wel nieuwsgierig en leergierig alleen de leermethode paste niet bij mij. Als zzp-er ben ik mijn eigen bedrijf begonnen, dit heb ik jaren met succes gedaan maar na een burn-out en een ziektegeschiedenis heb ik het roer volledig omgegooid en gekozen wat ik het liefst doe in mijn leven en dat is wat ik nu doe schilderen en les geven en weer dromen.

Heb je nog last gehad van de corona crisis en hoe gaat het nu weer?
“Ik heb toen op gevoel afscheid genomen van de ruimte bij het Schumanpark  waar ik les gaf. Met nog een aantal goed betaalde opdrachten en verkopen, ben ik er schadeloos doorheen gerold., waar ik heel dankbaar voor ben. En nu beginnen de lessen daarnaast ook weer te lopen.”

Hoe breng je je werk aan de man en waar is je werk zoal te zien?
“Ik schilder hoofdzakelijk vrij werk, dat wat ikzelf wil schilderen. Hoofdzakelijk kommen of kommen met fruit erin. Daarnaast krijg ik ook opdrachten. Ik zit op social media en via instagram komen ze van heinde en ver binnen. Daarnaast heb ik 2 vaste galeries die mijn werk verkopen. Galerie Bonnard in Nuenen en kunsthandel Warnars & Warnars in Naarden. Zij hebben ook een vestiging in Haarlem, een prachtige galerie in de Gierstraat nummer 31. Elk werk wat ik daar breng, wordt gewoon verkocht.”

Hoe zou je je kring van afnemers/kopers willen karakteriseren?
“Laatst nog een werk weggebracht in Utrecht, bij een particulier. Dan zijn er de kunstverzamelaars die mijn werk in de gaten houden. Ze schrijven zich ook in om gebeld te worden zodra er nieuw werk binnenkomt. Er zijn verzamelaars bij die al meer dan 10 werken van mij hebben.

Ja dankbaar! Dat levert inkomsten op…, en ik heb wel een mening over geld: jij moet het geld niet dienen, maar het geld moet jou dienen. Je moet die zaken niet omkeren. Doe de dingen waar je plezier aan beleefd en heb vertrouwen, er wordt voor je gezorgd.  Dat vertrouwen herken ik ook uit mijn dromen van vroeger in mijn innerlijke landschap. Daarin zie ik weer het jongetje in het Ludwina-ziekenhuis. Ik leef vanuit de verbinding met mezelf en iedereen om mij heen.”

Waaruit haal je meeste plezier bij het schilderen?
“De beelden die ik altijd in mijn hoofd heb, het is nooit zwart Ik kan ook beelden in mijn hoofd creëren, ik ben een beelddenker. Tijdens het schilderen is dat ‘weg’, dan kan ik me zo concentreren en wil ik ook niet gestoord worden. In die concentratie kan ik in een dag doen waar een ander een week voor nodig heeft. Dat zit ik in een nul-gebied en ervaar zo de vreugde van het schilderen.”

Heb je een voorkeur voor de onderwerpen die je schildert?
“Vanuit een meditatieve houding start het makingsproces van de intuïtieve komvorm die slechts in mijn hoofd bestaat Alhoewel de kom realistisch oogt, is de bron in zekere zin metafysisch. Naast de kom ben ik op deze manier met een eivorm bezig. Waar dat uiteindelijk toe zal leiden weet ik niet.”

Wat zijn voor je de uitdagingen voor de komende 5 jaar?
“Ik denk dat ik de ‘kennis’ meer los ga laten en meer vanuit mijn onderbust-zijn ga werken. Dit kan je vergelijken met het schakelen in je auto, dit doe je ook onbewust en geniet je ook van het landschap om je heen. Ik zou naast dit atelier wel een ruimer atelier willen. In mijn dromen zie ik echt hele grote doeken, monumentaal van omvang. Ik was  heel benauwd, ingekaderd, nu is dat 120×120 of 90×90. Het wordt al steeds groter maar het kan niet meer door het trapgat.”

Wat doe je naast het schilderen en lesgeven om te ontspannen?
“Op feestjes zal je mij niet gauw vinden. Een enkele keer ga ik wel eens naar een opening of een museum, verder mediteer en wandel ik veel op Hoog Buurlo en de hei”

Meer weten, bezoek dn de site van  Kees Blom en de academie Kees Blom Academie