In Beeld: Oscar de Wit, HDR-Old Style fotografie

Aan de Ratelaar nummer 6 vind je de studio van Oscar van waaruit hij zijn werk doet. Veel van het werk wordt primair gedaan op locatie waarna het ‘echte’ werk achter de computer plaatsvindt.

Hoe ben je in aanraking gekomen met de wereld van de fotografie?

“Dat was al heel jong, mijn vader fotografeerde heel veel op onze vakanties, destijds vooral dia’s. Dat vond ik wel interessant. Na verloop van tijd heb ik mijn eerste camera aangeschaft, ik weet het nog precies, het was een Praktica B200. Ik ging sporten en dacht dan ga ik ook sportfoto’s maken. En vervolgens ben ik ook zelf zwart/wit foto’s gaan ontwikkelen en afdrukken. Ik had mijn eigen doka. Mijn focus verschoof van fotografie naar mijn sport en heeft de fotografie in die periode weinig of geen aandacht gekregen. Ik speelde handbal op eredivisie niveau, vier tot 5 keer trainen en zo’n 2 wedstrijden per week. Fotografie lag toen stil.”

En na de actieve sportperiode ging het weer kriebelen?

“Ik heb de fotografie weer opgepakt en wilde er meer mee gaan doen. Het digitale tijdperk was inmiddels een feit en ik stapte over op fotobewerking. Ik gebruikte destijds Picture It! van Microsoft om foto-art te maken van allerlei stukjes foto een nieuwe foto maken. Dat heb ik een hele tijd gedaan, maar het werd me duidelijk dat ik zelf foto’s moest maken. Mijn eerste compact  en daarna, spiegelreflex camera gekocht en daarmee heb ik toen onder andere mijn kunstwerken en waterdruppel fotografie gemaakt. Mijn eerste expositie volgde in Galerie H10a. Ik wilde steeds meer, overgestapt op andere modellen spiegelreflex camera’s in plaats van een systeem camera en zo steeds verder. Zo was ik op vakantie in Zeeland in Cadzand bij een molenaar. Die molenaar heb ik gefotografeerd, thuis ben ik die gaan bewerken en kreeg ik veel positieve reacties om daar meer mee te doen. Ik ben aan de slag gegaan en door te experimenteren met de beschikbare mogelijkheden te komen tot mijn eigen stijl,  ‘HDR-Old Style’,  waarmee ik het verleden weer zichtbaar wil maken. Mijn eerste project werd toen ‘Ambachten en monumentale panden in en rond Apeldoorn’ en na afronding ging ik op zoek naar iets nieuws en stuitte op internet op de ‘10 bijzonderste historische bibliotheken in Nederland’ en ik dacht: Dat is hem. Ik ben gewoon begonnen en we zien wel waar het schip strandt. Met name door mijn stijl heb ik de toegang gekregen tot de bibliotheken.”

Je bent professioneel fotograaf. Kun je er inmiddels van leven?

“Ik wil ervan leven. Al een hele tijd druk om mijn werk in de markt te zetten. Er zijn contacten met galeries en uitgevers. Daarnaast heb ik nog mijn gewone werk, maar krijg alle ruimte van mijn werkgever om mijn plannen waar te maken. Doordat ik nu dit soort projecten doe en mijn werk wat bekender wordt, komen er ook opdrachten uit voort. Mijn managementfunctie bij mijn werkgever heb ik neergelegd en heb goede afspraken gemaakt om mijn passie waar te maken. Ik sta ingeschreven bij de KvK en daar ga ik nu wat mee doen. Het vraagt wel veel van je om dit allemaal te combineren. Maar gelukkig heb ik een vrouw die af en toe op de rem trapt.”

Wat fascineert je aan de fotografie?

“Het mooiste vind ik sowieso het heden vast te leggen. Het spelen met licht. Dingen van vroeger, zoals het weergeven van de rust en de sereniteit zoals je die ervaart in een oude bibliotheek of een kasteel. Om ook op die manier het verleden te laten herleven en vast te leggen. Zo was ik in Artis in de bibliotheek waar de bibliothecaris mij een brief kon laten zien,  geschreven door Charles Darwin aan de Artis bibliotheek. Uniek om te ervaren. Hetzelfde mocht ik meemaken in de Ets Haim, de joodse bibliotheek in Amsterdam.”  

Wanneer wist je voor jezelf: ik word fotograaf?

“Dat was inderdaad al heel jong. Bij mijn keuze voor een MBO opleiding was er een foto-opleiding ergens in Limburg. De enige in Nederland waar ik me gelijk voor opgaf, jammer genoeg ging dat niet door, er waren te weinig aan meldingen. Zodoende ben ik daarna in de detailhandel terecht gekomen.”

Op welke manier heb je je kennis en kunde verkregen?

“Ik ben autodidact, alles wat ik weet en kan heb ik mezelf bijgebracht. Mijn werk onderscheidt zich inmiddels zodanig dat ik benaderd word voor opdrachten. Ruim 2 jaar terug dacht ik misschien is het ook wel handig om nog eens te kijken naar een fotovakschool. Ik kwam terecht bij de Foto Academie in Amsterdam. Ik heb ze aangeschreven met mijn portfolio. Ze belden me daarna op met de opmerking: ‘U kunt hier naartoe komen, maar wij kunnen u niets meer leren. Je hebt je stijl, je soort fotografie, dingen die wij de mensen hier leren, ken je al. Kom rustig langs om eens rond te kijken ’. Ik heb altijd gezegd er zijn regels voor de fotografie, wat wel en wat niet kan. Mijn insteek is: ik maak wat ik mooi vind en het is mooi als anderen dat ook vinden. Ik bepaal wat er op de foto komt.”

Je handelsmerk is HDR-Old Style fotografie. Kun je kort uitleggen wat er achter die term schuil gaat?

“HDR is kort gezegd een techniek waarbij je in de donkere zowel als in de lichte delen van de foto meer details kunt waarnemen. Vaak spreken ze dan van een camera met een dynamisch bereik. HDR is voor mij de uitgangsbasis, daarna ga ik er verder mee aan de gang. Het hoe en wat daarvan is mijn geheim.”

Waar en in welke vorm is je werk zichtbaar?

“Je kunt me vinden in de online gallery.art, ik zit in Soest bij Gallerie54 en op oscardewit.org. Er staan 2 boeken van mij online te koop, ‘Ambachten en monumentale panden 1’ en ‘5 bijzonderste historische bibliotheken van Nederland’ deel 1 en 2. Verder ben ik nu nog op zoek naar mogelijkheden om te exposeren.”

Volgens mij ben je vaak projectmatig bezig. Hoe verloopt zo’n project in het algemeen van idee tot realisatie en afsluiting?

“Ik kies graag mijn onderwerpen om te zien wat bij mij past. Met het bibliotheken verhaal was ik al aardig op weg tot corona kwam. Ik had afspraken staan in Wenen in Oostenrijk. Ik mocht naar de Nationale Bibliotheek van Wenen, een fantastisch mooie bibliotheek. Ik mocht daar 2 tot 3 uur rondgaan en fotograferen. Daarnaast mocht ik ook de bibliotheek van de Abdij van Melk bezoeken, mooi bij elkaar in de buurt. Zo waren er veel afspraken gemaakt in Engeland, België, Zwitserland en Oostenrijk die allemaal niet doorgingen. Ik ben toen maar overgestapt op de kastelen hier in de buurt. Dat wil nu eerst afronden voor ik me heroriënteer op de bibliotheken. Het kastelen project wil ik ook meenemen naar het buitenland.”        

Wat zijn voor jou inspiratiebronnen in je werk?

“Mijn passie is oude gebouwen. Maar natuur vind ik ook prachtig, zo ga ik volgende week met een vriend fotograferen vanuit een vogel hut. Verder doe ik veel aan onderzoek op internet en literatuur onderzoek om mijn inspiratie te voeden.”

 Heb je nog last gehad van de coronapandemie?

“Dat klopt, toen betekende dat een plotseling einde van het bibliotheken project. Ik zat in Manchester en had er 3 afspraken in Wales en Manchester. Die heb ik nog kunnen doen. Ik kon nog net terug en in België nog een bezoek kunnen doen. Al dat materiaal ligt nu op de plank. Alle andere afspraken gingen niet meer door. Om het weer op te pakken moet alles weer opnieuw worden gepland. Zover ben ik nu nog niet.”

Hoe bewaar je de balans tussen werk- en vrijetijd? Bij eigen ondernemers kan dat wel eens in de knel komen.

“Samen met mijn vrouw komen we daar prima uit door elkaar bij de les te houden en op tijd even een stapje minder hard te gaan.“

Wat doe le om je eens lekker te ontspannen?

“Dan ga ik lekker in mijn luie stoel zitten en een documentaire kijken op Netflix of ik zeg tegen een maat van me: we gaan even lekker de natuur om te fotograferen voor de ontspanning. Ik sport niet meer, maar sportfotografie vind ik nog steeds leuk. Ik ben nog gevraagd voor het CAI Paardenspektakel in Beekbergen van 28 tot en met 31 juli. Ik doe dan de sfeer- en de sportfotografie. De sfeer vind ik het leukste. Er staat wel druk op, maar dat hoort erbij.”

Heb je nog favoriete fotografen?

“Ja, Carola Kayen-Mouthaan. Zij wil eenzelfde gevoel bereiken, het authentieke en oude met het fotografen van mensen in een specifieke setting.”