Alfa mannetjes op sterk water in Orpheus

Arjan Lubach, Dave Luza, Tim Zeegers, Daniel Koopmans en Roemer van der Steeg vormen samen het improvisatie cabaret ALFA. Van dit team stonden er deze avond vier op het toneel om het publiek uit te dagen, te bevragen en daar op in te spelen.

De onderwerpen waar de heren mee gaan werken komen naar boven door interactie met het publiek. Door vragen als; wat heeft u vandaag beleefd of hoe heeft u zich uit een situatie gered komen de onderwerpen naar boven. De insteek is dan om aan de hand van zelf geformuleerde opdrachten elkaar uit te dagen in tekstuele spitsvondigheden. Voor mij blijft het overigens verbazingwekkend hoe makkelijk het publiek persoonlijke zaken “en public” brengt op de vragen van de cabaretiers.

De reden waarom er verhuisd wordt, over Lotte die saxofoon speelt in de Schouwburg tot en met een oudere heer die het heeft over zijn haan die voor het eerst na jaren is gaan kraaien. Een onderwijzeres die een discussie met haar collega heeft gehad of de biologie les zal gaan over wormen of slakken. Een logopediste die erkent geen keuzes te kunnen maken. De heren draaien er hun hand niet voor om daar teksten voor liedjes of  mini-toneelstukjes van te maken. In alle zorgvuldigheid, dat moet gezegd worden. De door het publiek gedeelde belevenissen zijn kwetsbaar en zouden makkelijk tot “goedkope” humor kunnen leiden. Niet dus, respect daarvoor.

De wijze waarop de  teksten gebracht worden is, zeker omdat het improvisatie is, knap. Het razendsnel kunnen reageren op uitspraken en zinnen van je tegenspelers en ook nog inhoud aan de tekst geven en het geheel een samenhang brengen. Knap om zo een voorstelling neer te zetten. De teksten bleken echter niet altijd even goed verstaanbaar of scherp en fijn geslepen. Het is meer een speelfeest van de cabaretiers, waar het publiek van mocht genieten. Dat liet zich uitdagen en genoot er van.

Wat ik overigens een hele sterke ondersteuning van de voorstelling vond, was het gebruik van het decor (gestapelde houtblokken met daarin deuren en ramen verstopt) en de door de video kunstenaar Tom Schrooten daarop geprojecteerde live-tekeningen, die de gebrachte onderwerpen visualiseerde. Uiteindelijk kwamen alle onderwerpen in de “mini-musical” terug, waarmee voor mij de voorstelling afgesloten werd.