Anouk exposeert online met werk uit Florence

Er zijn weinig Apeldoornse kunstenaars die kunnen zeggen dat hun werk is tentoongesteld in het Parijse Grand Palais.  Die eer viel Anouk Bijsterbosch een klein jaar geleden ten deel. Ze is echter een grote onbekende in de plaatselijke kunstwereld die zich nu druk maakt wie er straks in CODA Museum  met een prijs van 10.000 euro vandoor gaat. Anouk wist niet eens van het bestaan van die prijs, laat staan dat er nu een schilderij van haar in CODA hangt. Haar docenten van de Russische Academie in Florence kennen haar kwaliteiten wèl.  Ze koesteren vijf van haar schilderijen die de hele wereld overgaan om studenten te wijzen op het feit dat de klassieke, figuratieve schilderkunst op het allerhoogste niveau ook buiten St. Petersburg wordt onderwezen. Anouk vindt het nu tijd om haar werk dat ze in Florence heeft gemaakt te exposeren. Vanaf 12 oktober. Online.

Een paar jaar geleden kwam Apeldoornse Anouk het Repin Art Institute (Russian Academy of Arts) op het spoor. ,,Ik werd meteen verliefd op een tekening van die academie op internet. Wat is dat?, vroeg ik mezelf af. Zo wil ik ook leren schilderen. Ik ben me in de academie gaan verdiepen en van het een kwam het ander.’’

Een onverwachte wending in haar leventje waarin ze de schone kunsten al een beetje had opgegeven. Vier jaar kunstacademie Minerva waren voor haar alles behalve inspirerend geweest. Zeker, ze had daar in Groningen keurig de vierjarige opleiding afgerond, maar ze kon er op weinig steun rekenen. De manier waarop zij tegen kunst aankijkt strookte niet met die van haar docenten. ,,Je werd er min of meer ontmoedigd om traditioneel te schilderen. Tijdens een eindexamenpresentatie heb ik een boekje neergelegd waarin bezoekers hun commentaar konden leveren. Een reactie prikkelde mij. Iemand die anoniem wilde blijven schreef: ’kan beter, ik ben niet onder de indruk’. Die persoon kon ik alleen maar gelijk geven. Het moest ook beter. Maar in Nederland kon ik me niet verder ontwikkelen.’’

Onder het motto hoe nu verder zocht ze de luwte op van een bekend Apeldoorns familiebedrijf: Middelink aan de Asselsestraat. Vijf jaar lang stond ze in de winkel. Om geld te verdienen, haar eigen broek op te houden. Tot het moment waarop ze die ene tekening zag. Ze zocht contact met Florence en werd toegelaten. Maar wie geen pet vol dubbeltjes meebrengt kan nog zo goed schilderen, de deuren blijven dan gesloten. Haar antwoord op het probleem was crowdfunding. Met dank aan familie en vrienden werd zo de basis gelegd voor een toelatingsbedrag van 10.000 euro, exclusief de huisvesting. Haar eigen spaargeld en een beurs (4000 euro) van een schoolfonds in Florence maakten de stap mogelijk. ,,In het tweede jaar kwam daar een talentenlening bij van het Ministerie van Cultuur en Wetenschap in Nederland van 7000 euro. Omdat ik binnen school een kamer kon huren was het mogelijk om de eindjes aan elkaar te knopen.’’

Over haar opleiding is ze vol lof. ,,Voor het eerst ontmoette ik er gelijkgestemde studenten. Jonge mensen uit alle hoeken van de wereld.  Ik voelde mij er meteen thuis, ondanks de zeer strenge regels. Haar Russische docenten dulden geen tegenspraak zoals we dat in Nederland gewend zijn. Je krijgt opdrachten en daar moet je je aan houden. Ik vergelijk het met een gedisciplineerde bootcamp. Het is een kwestie van take it or leave it. Het tekenen en schilderen draait daar om techniek enerzijds en inspiratie anderzijds. Je krijgt een zeer ambachtelijke manier van onderwijs met zeer hoge eisen waarin zich niet zo heel veel mogelijkheden voordoen om echt van het studentenleven te genieten. Ik had daar ook het geld niet voor. Ik heb wel veel musea kunnen bezoeken. We gingen met studenten Italië in: Verona, Venetië, Rome.’’

Repin

De academie waar ze zich bekwaamde is vernoemd naar Ilja Repin, de beroemdste impressionist van Russische bodem. ,,Hij geniet in het westen veel bekendheid, in Assen is er enige jaren geleden een expositie van zijn werk geweest  Maar Rusland heeft nog veel meer grote schilders. Ik denk aan Serov en Levitan. Er is vrijwel niemand hier die deze meesters kent. Ze verdienen echt meer aandacht.’’

Ze heeft er nu twee jaar op zitten. Geld voor een derde jaar is er even niet. Ze hoopt haar studie in blokken van enkele maanden ooit helemaal af te maken. Vandaar een bijbaantje om aan geld te komen. Om de kosten laag te houden is ze bij haar ouders ingetrokken. ,,Ik heb daardoor de gelegenheid om in Kootwijk veel buiten te gaan schilderen. Op de manier van de Haagse School, ja. En dan is er nog mijn expositie van 40 werken, de Online Study Sale. Van een schets voor negen euro tot grote portretten van 800 euro. Vijf van mijn schilderijen ben ik overigens kwijtgeraakt aan de academie. Dat staat ook in je contract. Alles wat je tijdens de lessen maakt kan door de school worden opgeëist voor expositie-doeleinden. Ik ben de enige student van wie er vijf schilderijen worden gebruikt. Ik kan zo weer aan een derde jaar beginnen is mij toegezegd. Ik kreeg in mijn tweede jaar vijf keer een tien.’’

Alles wat ze met haar online-expositie verdient stopt ze in een spaarpot voor dat laatste jaar van afronding. Ze hoopt daarnaast op een eigen atelier. Anouk is al enige jaren lid van de Stichting Ateliers Apeldoorn. Afgelopen zomer exposeerde ze met een portret van een vrouw in ACEC.  Voordat ze naar Florence vertrok was haar atelier aan de Dovenetel in Zevenhuizen gevestigd. Vindt ze een nieuwe stek, dan wil ze graag workshops gaan geven. Vandaar dat de komende dagen spannend voor haar zijn. Haar Online Study Sale is tussen 12 en 22 oktober te bekijken via www.anoukbijsterbosch.com. Gaat de kassa rinkelen of meldt zich een mecenas,  dan is de stap naar Florence snel gemaakt. Anouk glimlacht. ,,Ik zou niets liever willen.’’