Bezuinigingen en de hardwerkende Nederlander

Tegenwoordig zijn ze ‘hot’: de hardwerkende Nederlanders. Door diverse partijen aangemerkt als hun achterban. Er lijkt in de laatste eeuw voor hen niet heel veel veranderd getuige het begin van een bekend liedje van Louis Davids uit 1929:

“Het is op ons kleine wereldje een beetje raar gesteld
Want de ene mens neemt veel te grote happen
Ja de een woont in een villa en de ander bij de belt
En die moet zich op z’n teentjes laten trappen
De een die slaat zijn slag, doet soms wat ie niet mag
De andere, dat is een feit, betaalt steeds het gelag
Dat is de kleine man, de kleine burgerman
Zo’n doodgewone man met een confectiepakkie an
Zo’n man die niks verdragen kan, blijft altijd onder Jan
Zo’n hongerlijer, zenuwlijer van een kleine man…”

Het niet aanpakken van de hypotheekrenteaftrek en het verkeerd aanpakken van de huurmarkt zijn landelijke maatregelen die het voor de hardwerkende Nederlanders niet gemakkelijker gaan maken. Het verschil in behandeling bij ontslag van gewone werknemers of van bestuurders voelt onrechtvaardig aan. Evenals de AOW- en VUT-regelingen voor de huidige 3e generatie, waaraan de jeugd wel meebetaald, maar waar ze zelf geen gebruik van zal kunnen maken. Ongelijke behandeling kweekt onvrede en ondermijnt de solidariteit tussen bevolkingsgroepen.
Vanwege de financiële crisis en dientengevolge de gemeentelijke bezuinigingen zal ook in Apeldoorn gekeken worden waar we in de uitgaven kunnen snijden. Wij kunnen als gemeente niet anders dan de tering naar de nering zetten. De ChristenUnie probeert de financiële pijn rechtvaardig te verdelen. Gezien de omvang van onze bezuinigingen plus daaraan toegevoegd de landelijke bezuinigingen, durf ik niet te beloven dat de keuzes allemaal gaan uitpakken zoals de ChristenUnie dat wil, namelijk de sterkste schouders de zwaarste lasten. Wij gaan daar niet alleen over. De samenhang van alles met alles -vooral in de zorg en bij het minimabeleid- is zo ingewikkeld dat het vaak onvoorzien is wat de gevolgen van onze financiële keuzes zijn. Een sociale gemeente te blijven wordt gelukkig raadsbreed gewenst. Ik beloof dat wij heel alert zullen zijn om ongewenste gevolgen van de bezuinigingen tegen te gaan.

Jeannet Huizing, raadslid christenunie