Bier, Bitterballen, Borrelnood

Vrijdag was er weer één, een heuse Borrelnood. En dit keer op het Leienplein. Een feestje voor de creatieven, waar het niet gaat om netwerken, maar om gezellig te borrelen. Althans, dat is de filosofie van dit feestje.

In de praktijk is het inderdaad gezellig borrelen, zien en gezien worden, netwerken en dat vooral zonder de creatieven van Apeldoorn. Her en der tref je er nog een paar, maar de vele creatieve kunstenaars en media vormgevers laten steeds vaker dit feestje schieten. Tenzij er handel op het spel staat. Die mensen waren er dit keer dan ook gewoon.

Neemt niet weg dat de laatste editie mij wel kon bekoren. Op gepaste afstand zag ik een netwerkje ontstaan, de ander deed zijn best op een flirt en weer een ander genoot van een heerlijke cocktail. Zelf deed ik het met 24 bitterballen, omdat de tapasschaal met voor mij beperkte hapjes (ik eet geen varkensvlees en voedsel van de zeebodem) door mijn tafelgezelschap heerlijk werden veroberd. Mijn alternatief: bitterballen met rundvlees. Rond de 18e bitterbal bleef ik steken, gelukkig niet stikken.

Het uitstapje naar de druk bezochte opening van de Fotobiënnale bleek voor mij geen geluk. Hoewel daar de creatieve gezichten aanwezig waren en het er reuze gezellig was, was de drukte mij iets teveel ten opzichte van mijn hongerige maag. Ik keerde vervolgens om richting de reeds eerder genoemde tapas en bitterballen.

Deze ruim opgezette Borrelnood krijgt van mij een voldoende. Voor de verandering waren een keer niet dezelfde artiesten aan het zingen, er was genoeg bewegingsruimte verdeeld over een heel plein en geen hard getetter van muziek in je oren, waardoor je gewoon met mensen kon praten.

Ik geef niet vaak toe: maar ik heb mij vermaakt op De Borrelnood.