Cascolab, tussen opening en finessage

Eerder is er een stukje verschenen over de opening. In die column werd de opening nauwelijks beschreven maar wel een analyse over het aantal knuffels wat werd uitgedeeld. Zelf was ik de grote onbekende en kreeg geen knuffels. Ik schreef dat toen met de stille hoop dat bij de finessage er enige bekendheid zou zijn, en dus ook de knuffels eerlijk verdeeld worden.
Maar – een ramp – aanstaande zondag lukt het mij niet aanwezig te zijn. Let op: ziet u bij deze finessage een kalende oudere man, niet knuffelen, ik ben het niet!

Over mijn bezoek vandaag: het was rustig en er was een enthousiaste rondleider. Heel prettig want sommige kunst heeft een toelichting nodig om toegankelijk te worden.
Zoals ook een  Eland (?). Een beeldscherm met ogenschijnlijk de kop (jachttrofee) van de eland tegen de muur. Een ander beeldscherm waar bij een halve eland tegen de muur is geplakt (zie foto). Langer kijken en je ziet het beest lichtjes bewegen, snuiven, spiertrekking in het been, rillen.
Blijkt het dus een projectie te zijn van een levende eland. De rondleider (sorry, ben je naam vergeten, waarschijnlijk Alzheimer-light) vertelde geanimeerd over de tijdrovende en arbeidsintensieve totstandkoming van deze performance. Een hele schuur gebouwd met schuifbare wanden die als een strop om de eland sluiten. Opzoek naar een eland die niet nerveus is. Let wel, het dier was niet met Valium of een soortgelijk middel gedrogeerd. Het geheel was diervriendelijk uitgevoerd. Het hele proces is samengevat in foto’s die ook te zien zijn, bekijken dus.

Wat heb ik geleerd van dit bijna privé bezoek:
Kunst moet uitgelegd worden, een simpele tentoonstelling van een object, zonder achtergrond informatie, vereist wel erg veel van de toeschouwer.

Veel kunstenaars begrijpen blijkbaar nog niet dat ontoegankelijke kunst afstoot. Soms zijn ze arrogant (Bij Casco was er maar één kunstenaar die middels een A4’tje meer over zijn beweegredenen schreef) en denken blijkbaar: ik heb het gemaakt en het is af, en je hebt het maar mooi te vinden. Niet begrijpend, dat de toeschouwer ook opgevoed en geïnformeerd moet worden. Ook niet begrijpend dat met name de beginnende kunstenaars van subsidies moeten rondkomen. En dan maar klagen over mensen die praten over Linkse-Hobby’s. Eerlijk gezegd, kijkend naar cascolab, een mooi experiment maar door de ontoegankelijkheid  en door  het gebrek aan informatie  blijven Henk en Ingrid weg.

Als de experimentele kunstenaars niet de hand in eigen boezem steken, niet luisteren naar het publiek, dan voorspel ik dat in het huidige politieke klimaat al snel de term “entartete kunst” in de gemeenteraad (een belangrijke subsidieverstrekker)  valt

Jammer een kans gemist.

Naschrift:

Entartete Kunst is een beruchte Duitse term die tijdens het Derde Rijk in Duitsland (1933-1945) werd gebruikt om daarmee de vermeende ontsporing van de moderne, vooral van de avant-garde kunst aan te geven. Het betekent in het Nederlands “ontaarde kunst”, daarbij refererend aan de door het nationaalsocialistische regime wel esthetisch en moreel juist geachte “Arische” kunst. Het betrof een campagne van de NSDAP om de Duitse kunstwereld onder haar controle brengen, zodat deze voor propagandistische doeleinden van de staat kon worden ingezet  (Bron: Wikipedia)