Coronazomer: het gezin ter Weel

Het is een gekke zomer. Waar de meeste Nederlanders, en dus ook Apeldoorners, vaak richting het warme zuiden of andere tropische oorden gaan, kiezen velen er dit jaar voor de zomervakantie anders te vieren. In onze zomerserie ‘Coronazomer’ zie je de komende weken flink wat Apeldoorners langskomen die ieder op een eigen manier de zomer doorkomen. Dit keer bezoeken we de familie ter Weel. Moeder Gretel ter Weel vertelt over hun vakantie en de achter ons liggende coronaperiode.

Wat was je eerste reactie op de uitbraak van het coronavirus begin maart?

″Je groeit er geleidelijk in mee. In eerste instantie verwacht je niet dat dit gaat gebeuren, het is allemaal heel onwerkelijk. We hadden hier thuis een feestje waar eigenlijk heel veel mensen zouden komen. De dagen daarvoor begon het al een beetje door te dringen: je moet eigenlijk niet meer samenkomen. Op de dag zelf kreeg ik allemaal telefoontjes van mensen die afbelden. We dachten zelf nog: het zal wel meevallen. Het is wel het moment wat me is bijgebleven. Daarna gingen de scholen dicht. Mijn man werkt in Amsterdam, maar zit nu al maanden op zolder te werken.”

Was je al bezig met vakantieplannen?

″Eigenlijk al heel concreet al. Vorig jaar zijn we verhuisd en eigenlijk niet op vakantie geweest. We hadden dus allemaal heel erg vakantiezin en hebben begin van het jaar hadden we de meivakantie al geboekt naar Griekenland, de zomer hadden we al helemaal vastgelegd. We zijn wel van het op tijd boeken. We hadden zo’n zin dat we alles al helemaal hadden geregeld. In het begin hadden we nog een beetje hoop op de meivakantie, maar het werd wel duidelijk dat dat niet doorging. Daar hebben we een voucher voor gekregen. Daar hebben we ons heel snel bij neergelegd..”

En hoe zit nu?

″Op de zomervakantie hebben we altijd wel hoop gehad, naast een heleboel twijfel. Eigenlijk nu pas gaan we er vanuit dat het doorgaat, maar de twijfel blijft nu je hoort dat het weer oplaait. We gaan gewoon naar Italië. We hebben ervoor gekozen om het gewoon door te laten gaan. We gaan een weekje naar Elba, een eiland bij Toscane en nog een weekje in Toscane zelf. Ik heb wat langer geaarzeld dan mijn man. Hij zei: ‘Als het kan dan gaan we.’ Niettemin: gezondheid gaat boven alles. Als ik het niet had vertrouwd, is het jammer van het geld, maar dan doe je het niet. We zullen zeker drukke plekken vermijden en iets meer tijd doorbrengen in de natuur dan in de stad. We zien het vol vertrouwen tegemoet. Italië is echt ons favoriete vakantieland.”

Wat vinden je kinderen van deze situatie?

″Sinds kort hebben ze nu echt vakantie. Ze waren er ook echt aan toe, zijn toch veel bij huis geweest. Je merkt toch dat dat veel van ze gevraagd heeft zoals het thuisonderwijs. De oudste zit op de middelbare school die trekt zo zijn eigen plan en soms moet je wat overhoren, maar in principe gaat dat vanzelf. De andere 2 zitten op de basisschool en hebben wel ondersteuning nodig. Het was een verwarrende tijd voor ze. De middelste zat in groep 8 en het is lange tijd spannend geweest of de musical wel door zou gaan. Uiteindelijk is het allemaal doorgegaan.”

Wat was de impact van de gedwongen beperkingen?

″Ik merk het aan ons allemaal. Je hebt niet veel dingen gedaan, ook geen dagjes uit. Normaal gesproken doen we dat altijd met Hemelvaart en Pinksteren en dergelijke. Het sociale leven lag helemaal stil, de sport van de jongens. Alle 3 fanatieke voetballers.“