De mening van Bloemetjesjurk en Ruitjeshemd

Het gebeurde mij gistermiddag op de Hoofdstraat. Voor de zoveelste keer viel ik ongevraagd in een gesprek tussen een in bloemetjesjurk gestoken mevrouw van middelbare leeftijd en twee mannen in ruitjeshemd met korte mouw en schoenen met doorlopende zool en gevlochten wreef. Jawel, typische Apeldoorners maar stereotiep voor de gewone mens uit de gewone stad. De Drakenbootrace, daar ging het over. Intuïtief besloot ik quasi geïnteresseerd de etalage van Blokker te bekijken maar het ging mij natuurlijk om de mening van deze gewone Apeldoorners. Waar het vooral over ging was dat Bloemetjesjurk zich erg druk maakte over de vele mensen in haar toch doorgaans zo rustige buurt.

De heren Kortemouw deden daar een schepje bovenop dat het toch wel groots werd, veel lawaai veroorzaakte en het belachelijk was dat ‘niemand daar wat aan deed’. Want zo lispelden zij: ‘we zijn niet voor de herrie aan het kanaal komen wonen’. En mezelf steeds meer opwindend en speurend naar bruikbare slagwapens – ik ben niet intrinsiek gewelddadig- in de etalage van de Blokker, groeide mijn afkeer van dit soort kleinburgerlijkheid. Zijn dit nu de types die overal een mening over hebben? Het hardst roepen dat er nooit wat te doen is in Apeldoorn maar zeuren over werkelijk alles wat er wel te doen is? De kleinstedelijke azijnzeikers die elk initiatief bij voorbaat afserveren? Die bij elke passerende Harley Davidson de buitenlijn of de politie bellen wegens geluidsoverlast van de Harleydag. Ook al is die helemaal niet op die dag?

Ok, natuurlijk laat ik me er niet van weerhouden om leuke dingen voor de stad te doen, mijn nek uit te steken, te vallen en weer op te staan. En met mij vele anderen zoals Erik-Jan Westen en zijn Drakenbotenteam. Apeldoorn mag zich denk ik gelukkig prijzen met dit soort mensen. Want hoe meer deze mensen doen, hoe leuker het wordt en hoe kleiner de ruimte wordt voor de narrigen onder ons. Zolang ik dit soort gesprekjes nog hoor doen we kennelijk nog niet genoeg. Laat deze site daarom het podium worden van hen die het beste met de stad voor hebben.

Toen ze uitgeleuterd waren kon ik het toch niet laten. “Lekker spul hè Azijn, ga je zo fijn van pissen” zei ik in het voorbijgaan. Kan mij het schelen. Ze weten toch niet wie ik ben en Apeldoorn Direct kennen ze vast ook niet.