De oude en nieuwe garde

Gisteravond speelde Cuby & the Blizzards in Gigant. Het eerste bandje dat ik ooit live zag.  Ik was ongeveer 13 en mocht met twee oudere neefjes mee naar de Markthal in Amersfoort. Cuby met Herman Brood achter de piano. Een onvergetelijke avond die mij geleerd heeft dat blues niet saai is maar zelfs heel dynamisch kan zijn. Hoe was dat nu, 35 jaar later? Tja, goeie muzikanten dat zijn de heren zonder uitzondering. Hans Lafaille op drums en Feike Nijdam op bass slepen de band door de nummers. Erwin Java en Helmich van de Vegt krijgen daardoor veel ruimte om te soleren. Toch lukt het zanger Harry Muskee en de band niet om bij mij de gevoelige snaar te raken. Ik was dan ook heel blij met de strakke blazerssectie die het geheel flink opfriste en zorgde voor de echte hoogtepuntjes van de avond. Daardoor heb ik het eind van het concert toch nog wel met veel plezier gehaald al verdenk ik mijzelf ervan dat dit ook een beetje komt door mijn bijzondere relatie met Cuby.

Harry Muskee op zijn beurt is de ontdekker van Ralph de Jongh. In het Drentse café de Amer kwamen de heren elkaar tegen en Ralph speelde sindsdien veel support shows voor Cuby. Afgelopen woensdag was ik samen met fotograaf Peter Vroon door Ralph uitgenodigd in Paradiso bij de presentatie van zijn CD More than words. Daar waar Cuby & the Blizzards mij niet echt raakte deed Ralph dat als geen ander. Ralph begon zijn carrière o.a. met veel optredens in het Bluescafé. Met zijn prachtige CD, een wereldband The Crazy Hearts en een optreden in de Wereld draait door, gaat hij nu als een speer. Mooi om beide bands in dezelfde week te zien. Om te zien hoe Ralph het stokje van zijn ontdekker overneemt.

Daar waar Cuby toch vooral draait op routine moet Ralph het allemaal nog echt verdienen. Dat doet hij goed, gepassioneerd en kwalitatief zeer verantwoord. Voor wie Ralph de Jongh binnenkort wil zien, hij staat 28 mei op het Highlandsfestival in Amersfoort. Daar waar het voor mij met Cuby allemaal begon. (foto’s: Peter Vroon)