Een feestje met Douwe Bob in Gigant

Toen ik hoorde dat Douwe Bob naar Gigant zou komen, wist ik zeker dat ik daar bij wilde zijn. Mijn eerste ‘live’ kennismaking met hem en band, was afgelopen jaar op een buitenpodium tijdens een regenachtig Oerol. Zijn optreden heb ik destijds ervaren als een feestje. Niet alleen vanwege de mooie muziek met goede muzikanten, maar vooral door het enorme plezier en de energie die de mannen uitstraalden. Op het moment dat zij begonnen met spelen, maakte de regen plaats zelfs voor de zon. Ik was erg benieuwd of Douwe Bob in staat was mij ook weer dat feestje te bezorgen maar nu in de intieme setting van de Gigant.

Ondanks dat het optreden tijdens de kaartverkoop werd verplaatst van vrijdag 8 november naar zondag 3 november en wederom het weer erg slecht was, waren er veel kaarten verkocht en dit zorgde voor een goed gevulde zaal.

Douwe Bob begon zijn optreden met het rustige solo nummer ‘Standing’. Na al ongeveer 15 seconden stopte hij om duidelijk te maken dat hij graag wil dat iedereen er bij is. (lees… niet door het optreden heen praten) Mensen die mijn blogs vaker lezen, zullen begrijpen dat ik nu al geneigd was tot een staande ovatie. Even was ik benieuwd of zijn kordate optreden niet tegen hem zou werken, maar dit was absoluut niet het geval, de hele avond was iedereen met de aandacht bij het optreden.

Na het openingsnummer kwam de voltallige band op het podium om ons te laten genieten van hun muzikale talenten. Gelijk was daar weer de energie waar ik benieuwd naar was. Alleen al de toetsenist Matthijs van Duijvenbode staat garant voor wel 50% van de energie die deze band met zich mee brengt. Wanneer hij speelt, is geen enkel lichaamsdeel in ruste. Zijn benen schieten met regelmaat boven het Hammondorgel uit en in het begin was ik een aantal keer bezorgd of zijn orgelkruk het niet zou begeven. Wat heerlijk om naar deze bezielde man te kijken. Maar ook de andere bandleden gaven alles wat ze in zich hadden. Tijdens veel nummers waaronder het nummer ‘Marrakech’, werden alle registers flink losgetrokken en kon je zien dat de mannen zelf ook veel plezier hadden in hun optreden. Dat plezier sloeg zeker over naar de zaal want al snel zag ik overal om me heen genietende, lachende en dansende mensen.

Het optreden bestond uit een mooie afwisseling van stevige uptempo nummers en kleinere gevoelige nummers. Ook liet de band zien over de nodige humor te beschikken met het intieme nummer ‘My ice cold beer’ waarbij gebruikt werd gemaakt van instrumenten als contrabas, mandoline en banjo (ik hoop dat ik de instrumenten overigens goed herkend heb…)

Douwe Bob, de beste singersongwriter van vorig jaar, bewijst met zijn debuutalbum Born in a Storm dat hij deze titel waard is. Mooie teksten gezongen door een zanger met gitaar, een lekkere rauwe stem en een zeer goede band om zich heen die met elkaar zorgen voor een feestje om naar te kijken te luisteren en te voelen. Aan het applaus en enthousiaste gegil/gefluit te horen (waar mijn vriendin zeker voor 50% een aandeel in had), was ik niet de enige in de zaal die er zo over dacht.

Ik denk dat er met mij, veel mensen met een fijn gevoel aan deze avond naar huis zijn gegaan. Mijn vraag, die ik me in het begin van de avond stelde, is dan ook beantwoord. Douwe Bob en zijn band zijn zeker in staat om van elk optreden een feestje te maken.

Bij dit verslag de mooie foto’s van Gerard Oltmans.