Een plek bij de stadhuis balustrade blijft leeg

Een karakteristiek persoon, Harm Imminga, is niet meer.
Harm vertoefde vaak bij de balustrade van het stadhuis, met zijn vrienden en een andere vriend, zijn blikje bier. Hij was er trots op de grootste kamer te hebben in Omniplaza, zijn woonruimte. Het was een indrukwekkende afscheidsbijeenkomst, veel familie, veel Omniplaza vrienden en naast de bekende koffie en cake, ook de mogelijkheid een pilsje te drinken. Hij werd in stijl naar de Aula gebracht, de kist op een aanhanger, achter een motor. Tijdens de dienst was er de rauwe muziek waar hij van hield. Niet alles verliep even vlekkeloos, er was een kleine technische storing. Zelfs bij zijn eigen afscheid lukte het Harm nog om de planning anders te laten verlopen. Ik zag hem knipogen.

Dit was zijn laatste ronde, het glas is leeg.