Expats in Apeldoorn: “We hebben gelukkig buienradar ontdekt”

In deze reeks belichten we de verhalen van expats die zich in Apeldoorn hebben gevestigd en hun unieke bijdrage aan de stad leveren. Vandaag maken we kennis met Zeynet (34) en Furkan (35), afkomstig uit Istanbul, Turkije.

Een warm welkom 

Anderhalf jaar geleden brachten nieuwe banen in Amsterdam en Hengelo het stel naar Apeldoorn. Zeynet ging aan de slag bij een internationale internationale niet-gouvernementele organisatie en Furkan als projectmanager. “Ik had hier drie maanden lang een project voor werk in Enschede en vond het hier heel erg leuk,” vertelt Furkan enthousiast. “Ik wilde hier graag wonen.”

“We zochten een plekje tussen onze werkplekken in en kwamen uit op Apeldoorn,” vertelt Zeynet. Ze vonden een huis in De Maten. “Onze buren verwelkomden ons met bloemen, wat ons echt het gevoel gaf dat we thuis waren,” herinnert ze zich met een glimlach. “We hebben hier nooit een nare ervaring gehad,” voegt Furkan toe, terwijl hij terugdenkt aan hun ontdekking van de Nederlandse taal en gewoonten. “In het begin was het grappig om woorden zoals ‘Grolsch’ en ‘Gouda’ verkeerd uit te spreken, maar we hebben veel geleerd van onze collega’s.”

Hollandse kibbeling 

De overgang naar het Nederlandse leven bracht ook culinaire avonturen met zich mee. “We zijn dol op bitterballen en Nederlandse bieren,” vertelt Zeynet. “Hoewel sommige Turkse gerechten hier anders smaken, hebben we nieuwe favorieten ontdekt zoals kaasouflee en oliebollen met Oud en Nieuw.” Furkan knikt instemmend, “En de Hollandse kibbeling.”

Het leven in Apeldoorn heeft hun perspectief verrijkt. “Ik geniet ervan om elke ochtend een wandeling te maken,” zegt Zeynet. “De parken en de hoeveelheid groen waarderen we heel erg. We hebben gelukkig kennisgemaakt met de buienradar,” vertelt ze lachend. “Vroeger was het onvoorspelbaar, maar nu weten we wanneer we een regenbui kunnen verwachten.”

Cultuurverschillen 

Ze hebben ook de Nederlandse directheid en openheid omarmd. “Het was in het begin even wennen,” geeft Zeynet toe, “maar nu waarderen we het dat we gewoon kunnen zeggen wat we denken.”

Een opvallend cultuurverschil dat ze hebben opgemerkt, is hoe mensen in Nederland geneigd zijn om zelf dingen te doen in plaats van het inhuren van hulp. “In Turkije was het gebruikelijk om voor veel diensten iemand in te huren, van tuinieren tot schilderen,” legt Furkan uit. “Hier heb ik geleerd om zelf aan de slag te gaan, of het nu gaat om tuinieren of klussen in huis.”

“Het missen van familie is het moeilijkste,” zegt Furkan, “We zoeken ze regelmatig op en mijn broer is hier langs geweest. We zijn samen een dagje weg geweest naar Giethoorn.” “En het was heerlijk weer die dag,” voegt Zeynet toe. “We blijven hier graag wonen en zien ernaar uit om meer van Apeldoorn te ontdekken,” sluit ze af.